| |
Εσύ δεν ξαποσταίνεις μες στο βλέμμα μου
Το βάθος της καρδιάς μου δεν αγγίζεις
Εσύ γίνεσαι ένα με το ψέμα μου
Και μόνο μιαν απάτη μου χαρίζεις...
Εσύ δεν μ' αντικρύζεις σαν την Άνοιξη
Χειμώνες πλημμυρίζουν τις σιωπές σου
Η κάθε σου ανάσα μια διάρρηξη
Κλειδί της μοναξιάς οι εμμονές σου...
Εσύ δεν φιλοξένησες την σκέψη μου
Παρά για να μου δώσεις τη χολή σου
Ακάνθινο στεφάνι κάθε στέψη μου
Βασίλισσα του πόνου η βουλή σου...
Εσύ πια δεν λογίζεσαι για άνθρωπος
Την σάρκα μου σκληρά κατασπαράζεις
Ο Έρωτας γυμνός και ξεδιάντροπος
Σε πείθει με μαχαίρια να με σφάζεις...
Εσύ κατακρεούργησες το όνειρο
Με ξένο αίμα τρέφεις την ελπίδα
Η κάθε μου αλήθεια.. ένα φόβητρο
Η κάθε σου παραίτηση.. ασπίδα...
Εσύ κρύβεσαι μέσα στο καβούκι σου
Κι εγώ βγαίνω μονάχη μου στον ήλιο
Δεν είμαι θησαυρός για το σεντούκι σου
Δεν σ' έχω εραστή.. μήτε και φίλο...
15-3-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
