| |
Η ποίηση κι ο πόλεμος
Εγώ δεν μαντεύω όνειρα αισθησιογόνα
και δεν λύνω μυστήριο αρχαίο.
Του παγκόσμιου κύματος είμαι σταγόνα,
κομμάτι ύλης τυχαίο.
Είμαι λεπτό καλάμι σκεπτόμενο,
και των μυστών το θέμα το υποκείμενο.
Ένα μικρό πικνίκ το γραφτό μου
μέσα στη σκόνη της άκρης του δρόμου.
Του δρόμου, πάνω στον οποίον ορμούν,
βροντώντας με τα όπλα και βοώντας.
Μια πορεία πραγματοποιούν,
τον πόλεμο υμνώντας.
Αιώνες τρέλας, ψεύδους και μαχών.
Κι όλοι αυτοί που ηγούνται ολ’ αυτά
δεν ακούν τις προσευχές και τα κλάματα
και τις σιγανές φωνές των ποιητών.
Οι μάχες φεύγουν στου πουθενά το λημέρι,
αφήνοντας τη συμφορά και τα συντρίμμια.
Αλλά εσύ η ποίηση είσαι το αστέρι
και πάντα ακτινοβολείς μες στην ασχήμια.
Απ’ τις παλιές σταυροφορίες αιματηρές
δεν έλαμψε κανένας πολεμάρχης.
Αλλά ακόμη τ’ αυτιά μας χαϊδεύουν οι αράδες λαμπερές
Που άφησαν ο Δάντης κι ο Πετράρχης.
Μαρκ Βάϊνερ
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
29.04.19
(01.05.19)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
