| |
| | Τα Τείχη (& ένα σημείωμα περί Τέχνης) |  | | | του Κ.Π. Καβάφη και απόδοση στα αγγλικά από τον αδελφό του Τζων Καβάφη. | | |
"Τα Τείχη" (Κ. Π. Καβάφης)
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
John Cavafy (translation)
“The Walls”
No thoughtfulness, no sympathy, no shame
had they (who were they?) who around me came
building huge walls.
And hopeless here sit I.
It harrows heart and brain this evil fate; -
outside I have so many things that wait.
But walls were built and heedless I stood by.
And yet I never heard the noise, the cry
of builders at their work; - when where they there-
Out of the world they shut me unaware.
"Ένας νέος ποιητής μ' επεσκέφθηκε. Ήταν πολύ πτωχός, εζούσε από την φιλολογική του εργασία, και με φαίνονταν σαν κάπως να λυπούνταν βλέποντας το καλό σπίτι που κατοικούσα, τον δούλο μου που τον έφερε ένα καλά σερβιτό τσάι, τα ρούχα μου τα καμωμένα σε καλό ράπτη. Eίπε· "Tι φρικτό πράγμα να έχει κανείς να παλεύει να βγάζει τα προς το ζην, να κυνηγάς συνδρομητάς για περιοδικό σου, αγοραστάς για βιβλίο σου".
Δεν θέλησα να τον αφήσω στην πλάνη του και τον είπα μερικά λόγια, περίπου σαν τα εξής. Δυσάρεστη και βαρειά η θέσις του -αλλά τι ακριβά που με κόστιζαν εμένα οι μικρές μου πολυτέλειες. Για να τες αποκτήσω βγήκα απ' την φυσική μου γραμμή κι έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος (τι γελοίο), και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα, στες οποίες πρέπει να προστεθούν και οι ώρες καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχονται. Tί ζημιά, τί ζημιά, τί προδοσία. Eνώ εκείνος ο πτωχός δεν χάνει καμιά ώρα· είναι πάντα εκεί, πιστό και του καθήκοντος παιδί της Tέχνης.
Πόσες φορές μες στην δουλειά μου μ' έρχεται μια ωραία ιδέα, μια σπάνια εικόνα, σαν ετοιμοκαμωμένοι αιφνίδιοι στίχοι, και αναγκάζομαι να τα παραμελώ, διότι η υπηρεσία δεν αναβάλλεται. Έπειτα σαν γυρίσω σπίτι μου, σαν συνέλθω κομμάτι, γυρεύω να τ' ανακαλέσω αλλά πάνε πια. Kαι δικαίως. Mοιάζει σαν η Tέχνη να με λέγει "Δεν είμαι μια δούλα εγώ· για να με διώχνεις σαν έρχομαι, και να 'ρχομαι σαν θες. Eίμαι η μεγαλύτερη Kερά του κόσμου. Kαι αν με αρνήθηκες -προδότη και ταπεινέ- για το ελεεινά σου καλό σπίτι, για τα ελεεινά σου καλά ρούχα, για την ελεεινή καλή κοινωνική σου θέση, αρκέσου μ' αυτά λοιπόν, (αλλά πού μπορείς ν' αρκεσθείς) και με τες λίγες στιγμές που όταν έρχομαι συμπίπτει να είσαι έτοιμος να με δεχθείς, βγαλμένος στην πόρτα να με περιμένεις, όπως έπρεπε να είσαι κάθε μέρα. "
(ANEKΔOTA ΣHMEIΩMATA ΠOIHTIKHΣ KAI HΘIKHΣ, I΄)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
Αγιοβλασιτης
04-05-2019 @ 19:28 | ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-05-2019 @ 23:41 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομουστάκης
05-05-2019 @ 00:03 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΘΑΝΑΣΗΣ Α...
10-05-2019 @ 22:28 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | heardline
03-05-2021 @ 23:23 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Χρόνια Πολλά Σταύρο!!!!!
Ωραία παρουσίαση πάλαι...... | | Λενιώ
03-05-2021 @ 23:56 | Όχι μόνο αυτό, και άλλα σου πολλά, daponte, διάβασα..
Σκύβω 'πα στα Γραφτά σου και μάχομαι να σώσω
ανθρώπινες Αξίες ατελείς.. "Κραυγές" που θαύμασα..
Χίλια Ευχαριστώ σε.. για Όσα εγώ δεν μπόρεσα να δώσω..
Υ.Γ.: επειδή απόψε ανακάλυψα τις φατσούλες
επέτρεψέ μου να σου στείλω δυο φιλούρες..
::hug.:: ::1255.:: ::382.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
