| |
Οι μήνες ’πό ’χουν μέσα το «α», δεν το ’χουν χάρη γούστου,
γιατί είν’ οι μήνες των ψυχών και των αποθαμένων.
Του Γεναριού και του Μαγιού και τις νυχτιές τ’ Αυγούστου,
βγαίνουν στον κόσμο και θρηνούν, βγαίνουν και φτιάχνουν αίνον.
Έχει ο Γενάρης ξαστεριές κι έχει ο Φλεβάρης χιόνια
κι ο Μάρτης τ’ αστραπόβροντο, να σειόνται οι μαύροι βράχοι.
Τ’ Απρίλη, απέ, οι αμυγδαλιές, του Μάη οι ανθοί στα κλώνια
κι οι αποθαμένοι πορπατούν, μ’ ένα σακί στη ράχη.
Οι αποθαμένοι πορπατούν, στες στράτες ’πό ’χουν φύγει
κι έχουνε μέσα στο σακί, γράμματα για να πάνε.
Μα ’ναι τα γράμματα πολλά κι η δύναμή τους, λίγη
κι οι πνοές της Άνοιξης ξεσπούν, τα σ’κώνουν και τ’ αρπάνε.
Εμέν’ η αγάπη μου, Αύγουστο, βγαίνει σαν νυχτοπούλι,
μυριολογεί και πένεται, πάνου στα κεραμίδια.
«Γιατί λυπάσαι, αγάπη μου; Γιατί λυπάσαι, αγιούλι;
Δεν σ’ έχω αφήκει, εδώ είμαι, να!... Στα μέρη εδώ είμαι, τα ίδια».
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
