| |
Ξύπνησε αργά και σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι απρόθυμα. Βγήκε απ’ το υπνοδωμάτιο και διασχίζοντας το σαλόνι, κοντοστάθηκε στον καθρέφτη. Σήκωσε το βλέμμα του από το πάτωμα και αντίκρισε έναν άγνωστο. «Πως γέρασα δέκα χρόνια μέσα σε λίγους μήνες;», αναρωτήθηκε…
Τα μάτια του ήταν πρησμένα και κόκκινα. Είχε κλάψει έντονα το βράδυ κι ας είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως η προηγούμενη φορά θα ήταν κι η τελευταία. Ήξερε πως δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Γνώριζε πως μόνο κακό κάνει στον εαυτό του και πως έπρεπε ν’ αποκοπεί, να προχωρήσει.
«Τα πόδια μου! Τα πόδια μου φταίνε! Αυτά με πηγαίνουν στα σκαλοπάτια της!» – αναφώνησε και έτρεξε στην αποθήκη.
Πέντε λεπτά μετά, το πάτωμα είχε γεμίσει αίμα. Ένα ζευγάρι κομμένα πόδια δίπλα στον πάγκο εργασίας μαρτυρούσαν την απόγνωση και την παράνοια. Κι εκείνος ακουμπισμένος με την πλάτη στον τοίχο και το πριόνι αγκαλιά, τα κοιτάζει σχεδόν ανέκφραστος.
«Το χέρι μου! Το δεξί μου χέρι που μόνο γι’ αυτήν γράφει πλέον, θα το κόψω και θα ησυχάσω!» – είπε και ξεκίνησε να πριονίζει με βία το μπράτσο. Έπεσε κάτω σαν ξερό κλαδί.
«Κι η γλώσσα μου! Αυτή η πουτάνα η γλώσσα που μόνο γι’ αυτήν μιλά τελευταία, πρέπει ν’ απαλλαγώ από την ύπαρξή της!». Τη δάγκωσε με όλη του τη δύναμη και την έφτυσε μπροστά του.
«Κι αυτό το ρημάδι το μυαλό. Μόνο εκείνη σκέφτεται! Θα το διαλύσω!». Άρχισε να χτυπάει το κεφάλι του με την ξύλινη λαβή του πριονιού μέχρι που δεν ένιωθε πια πόνο από το μούδιασμα.
«Τα αυτιά μου. Αυτά φταίνε που έχουν εθιστεί στη φωνή της και θέλουν μόνο να την ακούν να μιλάει για τη μέρα της.». Έπιασε το κλαδευτήρι και τα έκοψε με μιας. Έπεσαν στο κατακόκκινο από το αίμα πάτωμα σαν φθινοπωρινά φύλλα.
«Και τα μάτια μου! Αυτά τα μάτια που μόνο εκείνη θέλουν να κοιτάζουν. Θα τα βγάλω τα γαμημένα!». Έπιασε το κατσαβίδι και τα αφαίρεσε δίχως ενδοιασμό, δίχως δεύτερη σκέψη.
«Η καρδιά μου. Αυτή η ηλίθια, αθεράπευτα ρομαντική κι ευκολόπιστη καρδιά με έφτασε ως εδώ.» Έσκισε το στέρνο του και βύθισε το αριστερό του χέρι μέσα ψάχνοντας για την καρδιά του. Μα βρήκε μόνο συντρίμμια.
Ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν οριστικά και χαμογέλασε για πρώτη φορά μετά από καιρό. Άφησε ότι είχε απομείνει από το σώμα του να σωριαστεί στην αιμάτινη λίμνη και βυθίστηκε για πάντα στο πολλά υποσχόμενο τίποτα.
Επιτέλους, μια ιστορία με ευτυχισμένο τέλος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
