| |
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ - Έμυ Τζωάννου / «Κίρκη & Οδυσσέας The Myth», γράφει η Σοφία Στρέζου
Τον Απρίλιο του 2019 κκλοφόρησε από την Δυάς Εκδοτική το δεύτερο μυθιστόρημα της Έμυς Τζωάννου, «Κίρκη & Οδυσσέας The Myth»
Ο Έρωτας και η αγάπη της για την Ελλάδα είναι οι δύο βασικοί πυλώνες, της μυθιστορηματογραφίας.
Η νέα της αφηγηματική πρόταση έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που ήδη γνωρίζαμε για κείνη, πως η γραφή της διασχίζει την ερωτική χαρτογραφία τόσο ποιητικά όσο και μυθιστορηματικά.
Οι λέξεις και τα νοήματα αντλούνται από την μυθική ονοματολογία της Κίρκης και του Οδυσσέα, που ωστόσο εντάσσονται και δομούνται στη σύγχρονη πραγματικότητα με συμβολικές συνδέσεις. Έτσι, δημιουργεί μια μαγματική συνθήκη, που παρασύρει τον αναγνώστη στο φαντασιακό λεκτικό της ταξίδι, με εικόνες από τη γνωστική και συναισθηματική διαδρομή της αφηγηματογραφίας της.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις διακινούνται στο πλέγμα του μύθου, αντανακλώντας τις αναφορές του Ezra Pound και του T. S. Eliot στο θέμα της επιβίωσης της αρχαιοελληνικής μυθολογίας.
Η οικειοποίηση των ονομάτων δίνει την δυνατότητα στη δημιουργό, μέσα από το συμβολικό του μύθου να ανιχνεύσει και να ερμηνεύσει αλληγορικά τους χαρακτήρες των ηρώων της.
Άλλωστε, για την Έμυ Τζωάννου υπάρχει μια συλλογική μακροχρόνια μνήμη, που αιώνες τώρα αναβιώνεται και αναπλάθεται στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι.
Για την ίδια, η κλασικίζουσα αντίληψη συνάδει με την πολιτιστική που οδηγεί σε νέες συνθέσεις. Η προσαρμογή του μύθου με τις όποιες σημασιολογικές αποκλίσεις προτάσσεται ως αφηγηματική εμπειρία πια, εμπεριέχοντας εικόνες σύγχρονου ρεαλισμού χαρακτήρων και συναισθημάτων.
Η Έμυ Τζωάννου σ’ αυτό το μυθιστόρημα όπως και στο προηγούμενο «Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ… ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ», εκδόσεις ΑλΔε χρησιμοποιεί συνδετικά την ποιητική της τέχνη στη συγγραφική εξιστόρηση.
Πρόζα και Διάλογοι ρέουν από το εκχύλισμα μιας ποιητικής εκφραστικότητας. Πολλές φορές, κατά την ανάγνωση το ύφος ξεπερνά την απλή περιγραφή, διεισδύοντας στα ενδότερα της ψυχογραφικής ανίχνευσης των χαρακτήρων.
Η εξελικτική γραφή αναπαριστά το αστικό τοπίο, όχι μόνον της αγαπημένης της Αθήνας αλλά και το ευρύτερο Ευρωπαϊκό, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια κοσμοπολίτισσα.
Μετουσιώνει εμπειρίες, πρόσωπα και συστατικά από το άμεσο περιβάλλον, για να τα εντάξει στη γενεσιουργό ύλη της λογοτεχνικής διαδικασίας. Έτσι, το αδρανές στοιχείο του μύθου αναπλασμένο πια, αποκτά τη διαδραστικότητα μιας σημερινής και πάντα επίκαιρης συνιστώσας… της συνιστώσας του Έρωτα!
Ο Οδυσσέας και η Κίρκη είναι μια διακειμενική ουσιαστική πράξη κι όχι απλά μια ακόμα περίπτωση δανεισμού μιας μυθικής μονάδας, στο μυθιστόρημα της Έμυς Τζωάννου. Θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα και θα υποταχθούν στο ανεξέλεγκτο πάθος τους.
Όταν ο μικρός φτερωτός θεός τους καρφώσει με το βέλος του, θα παραδοθούν δίχως όρια και φραγμούς στη μαγεία του.
Η θυελλώδης σχέση τους θα αποτυπωθεί ανεξίτηλα σε στιγμές όμορφες, ανοίγοντας διάπλατα τις πύλες της ευτυχίας.
Θα αφεθούν στην ερωτική παραζάλη του άπιαστου ονείρου με πάθος και αισθησιασμό, για να ζήσουν το μεγάλο και το δυνατό των συναισθημάτων.
Ο Οδυσσέας και η Κίρκη
υποτάχτηκαν
στο Ανεξάντλητο, Αχαλίνωτο κι Ανεξέλεγκτο πάθος τους
Ενωμένοι σε μια Άλλη διάσταση - έκφραση
Χώρεσαν στη συναρπαστική τροχιά
μιας φαντασίας που ήταν αληθινή - ατόφια
Κινήθηκαν σε Ανεκτίμητες Αισθησιακές Περιπλανήσεις
σε μυστικές διόδους
Διαδρομές - Παιχνιδίσματα
του πάθους με τον έρωτα
Είχαν ζήσει το όνειρο που κάθε άνθρωπος επιθυμεί έστω για μια φορά να το ζήσει!
Είχαν ερωτευθεί και είχαν ελλιμενισθεί στο παρόν, ταξιδεύοντας στο άυλο του εκτυφλωτικού έρωτά τους. Εκεί, που κανείς και τίποτα δεν χωρούσε.
Υπήρχε μόνον η πάλη με τον πόθο και τα ένστικτά τους, που ακινητοποιούσε τον χρόνο στην υπερβατικότητά του.
Εμπλέκονταν συνειδητά σε ένα χαρούμενο παιχνίδι, που τους έβγαζε από την άχαρη καθημερινότητα, τη μονότονη ρουτίνα και συγχρόνως τους έδειχνε μια νέα προοπτική ζωής.
Από την μυθιστορία της Έμυς Τζωάννου δεν θα μπορούσε να λείπει ο διακριτός λυρισμός μιας ποιήτριας, που αποτυπώνει στο έργο της τις πινελιές ενός δειλινού!
Στα χρώματά του θα γεννηθούν αποφάσεις και θα βρεθούν λύσεις για τις όποιες δυσκολίες.
Άλλωστε, στη μαγεία του ηλιοβασιλέματος έμαθε να διαχειρίζεται και να συναρμολογεί γόνιμες εμπνεύσεις, απαραίτητες και άριστα συνδεδεμένες με την δημιουργικότητά της.
Η αγαπημένη ώρα της Κίρκης ήταν η ώρα που έδυε ο ήλιος. Της άρεζε πολύ, όταν είχε την δυνατότητα, να κάθεται με ένα ποτό δίπλα της, να αγναντεύει το ηλιοβασίλεμα. Την ώρα εκείνη έπαιρνε αποφάσεις για τη ζωή της ή έβρισκε λύσεις για άλυτα προβλήματα ή αδιέξοδα που αντιμετώπιζε. Λες κι εκείνη η ώρα της ηρεμίας, όπως την αποκαλούσε, της έδινε ιδέες, δύναμη, έμπνευση.
Η γαλήνη του τοπίου, μαζί με την ηρεμία που ένιωθε μέσα της, αποκαλύπτονταν καθοριστικά.
Κάθε φορά είχε την ίδια επιθυμία: να αποτυπώσει όλα εκείνα τα υπέροχα χρώματα της δύσης στα μάτια, στο μυαλό και στην καρδιά της, για να τα αναπαράγει σε δύσκολες στιγμές μοναξιάς και πίεσης.
Όταν είσαι στην ακροθαλασσιά την ώρα που ο ήλιος βουτάει μέσα στη θάλασσα και όλα βάφονται χρυσαφένια, η δύση διεισδύει στις αισθήσεις σαν κάτι το μαγικό !
Λένε πως η ζωή είναι μια θεατρική παράσταση με αρχή μέση και τέλος.
Η Κίρκη και ο Οδυσσέας θα ζήσουν όλες τις πτυχές μιας παράστασης με μεγάλη ένταση, για να διαπιστώσουν μετά τις εκφυλιστικές οξειδώσεις του έρωτα.
Θα πλεύσουν στα διάφανα νερά του για να καταποντιστούν αργότερα, στην άβυσσο των διαβρωτικών εξισώσεών του.
H Kίρκη είχε ακουμπήσει την ψυχή του και είχε αποτυπώσει επάνω του τη σφραγίδα της.
Στην πραγματικότητα, δεν είχε κανέναν άλλο λόγο να ασχολείται με κανένα άλλο θηλυκό επί της γης.
Η Κίρκη τα είχε Όλα. Μυστήρια όμως η αντρική φύση. Ενώ ήξερε ότι ήταν παράλογα παρανοϊκό να δώσει προσοχή σε κάποια άλλη και ενώ δεν είχε κανένα παράπονο από την ίδια, είχε αρχίσει ξανά το παιχνίδι επιβεβαίωσης, που έπαιζε πριν την συναντήσει, με σκοπό να γνωρίσει την συμβατή προς εκείνον γυναίκα. Και ενώ την είχε βρει, συνέχιζε απτόητος να περιπλανιέται σε διαλόγους, που θα μπορούσαν να χρησθούν “παθιάρικοι και ερωτικοί” , αλλά και επικίνδυνοι αν κάτι δεν πήγαινε καλά και διέρρεε η διαδικτυακή δραστηριότητά του.
Αυτό, όμως, ούτε που περνούσε από το μυαλό του τώρα.
Η Κίρκη αδυνατούσε να κατανοήσει τι ακριβώς υπήρξε στη ζωή του Οδυσσέα.
Ήταν το σωσίβιο ή το εφαλτήριο για το ξεκίνημα της νέας αρχής του;
Και γιατί ο Οδυσσέας επέτρεψε να εμπλακούν σε μια συνθήκη, που ίσως είχε ημερομηνία λήξης;
Ο χωρισμός είναι μια τραυματική διαδικασία, που παραπέμπει σε επαλήθευση μιας λανθασμένης επιλογής.
Η Κίρκη θα επιβαρυνθεί ψυχολογικά από την διακοπή της σχέσης τους. Θα απογοητευθεί από την στάση του. Θα κατακλισθεί από επώδυνα αισθήματα θλίψης και ενοχικών σκέψεων με απίστευτες ψυχολογικές και συναισθηματικές διακυμάνσεις, που θα επηρεάσουν αρνητικά την καθημερινότητά της.
Την στοιχειώνουν οι αναμνήσεις κι όλα εκείνα που μαζί έζησαν σε Αθήνα και Ρώμη. Τούτη η εμπλοκή στον ερωτικό μύθο της είχε προσφέρει τόση ενέργεια και χαρά, που όμως στη συνέχεια δυσκολεύεται να διαχειριστεί τις μεταπτώσεις της τωρινής συγκινησιακής και νοητικής κατάστασής της.
Η ωριμότητά της, της είχε επιτρέψει να επενδύσει σε αυτή τη σχέση, με αποτέλεσμα που αν τώρα όλα είχαν τελειώσει, να παραμένει εγκλωβισμένη στην πικρία και στην λύπη του αναπάντεχου χωρισμού τους.
Με την καρδιά παγωμένη, αποφασίζει να φύγει για τις γιορτές των Χριστουγέννων και να βρεθεί στο Λονδίνο, κοντά στην κόρη της τη Νεφέλη, που σπούδαζε Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο.
Άλλωστε, ο δεσμός τους ήταν ο πιο ισχυρός, ο πιο σημαντικός και ο πιο ισορροπημένος.
Η υπέρμετρη αγάπη της μίας προς την άλλη δίνουν μια άλλη ποιότητα, στην αρχετυπική σχέση μάνας και κόρης.
Η τρυφερότητα, η διακριτικότητα και ο σεβασμός επέτρεψαν και στις δύο να κατέχουν τον απαιτούμενο προσωπικό χώρο, για να κινούνται ελεύθερα ως αυτόνομα πλάσματα, που δεν έπαψαν ποτέ να λειτουργούν υποστηρικτικά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Θα περνούσε τις γιορτινές μέρες κοντά στη μοναχοκόρη της, που στα μάτια της έβλεπε τη ζωντάνια και την προσδοκία του αύριο !
Αλλά και η Νεφέλη ήταν ενθουσιασμένη που θα είχε τη μανούλα της στο σπίτι της !
Η αγάπη και η τρυφερότητα ανέβλυζαν από την ψυχή της και λικνιζόταν στο βλέμμα της κάθε φορά που την κοιτούσε. Η μαμά της ήταν γι’ αυτήν αναντικατάστατη !
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος, λέει μια λαϊκή παροιμία. Έτσι και στην Κίρκη, το Λονδίνο έφερε μια νέα γνωριμία, που αντιστάθμιζε τον πόνο για την ρήξη της με τον Οδυσσέα. Ίσως, να μπορούσε να πάει παρακάτω, με νέα σχέδια πλέον για την ζωή της. Άλλωστε, ποτέ δεν θα μπορούσε να συμφιλιωθεί με το κενό της μοναξιάς της.
Ο Ναμπίλ πληρούσε όλες τις προδιαγραφές για να ξαναμπεί στο ερωτικό παιχνίδι.
Να πειραματιστεί μαζί του, ανακαλύπτοντας νέους δρόμους.
Να αισθανθεί ξανά επιθυμητή και πολύτιμη και να αφεθεί στην ευθύνη του έρωτά του, που τόσο ειλικρινά και ανεπιτήδευτα της εκδήλωνε.
Ο έρωτάς του - αν εξελισσόταν η ιστορία - θα ήταν το αντίδοτο στην αλλαγή πορείας που είχε κάνει ο Οδυσσέας απρόσμενα - ξαφνικά.
Στην οθόνη της μνήμης της, η έκφραση των ματιών του, την ακολουθούσε ακατάπαυστα. Ο πόθος που κυλούσε στο βλέμμα του, κάθε φορά που την κοίταγε, είχε καταγραφεί στη μνήμη της.
Αναρωτιόταν - χωρίς να βρίσκει απάντηση - γιατί τάχα είχε υποκύψει στην επιθυμία του να τoν ξαναδεί σήμερα και για ποιόν λόγο του είχε προτείνει να τον πάει στο αεροδρόμιο; Υπέρβαση για την ίδια.
Και μπορεί η Κίρκη να ήταν μια υπέροχη και λαμπρή γυναίκα, αλλά και η Νεφέλη ήταν μία ευφυής και εξαιρετική προσωπικότητα.
Καλλιεργημένη και επιμελής, συγκροτημένη και μεθοδική με πολλές πνευματικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες, με ενεργή συμμετοχή στα θεατρικά δρώμενα, αποτελούσε την ψυχή της παρέας στην κοινότητα των Ελλήνων φοιτητών.
Οι φίλες της την αποκαλούσαν “ σπίθα “, γιατί ήταν φλογοβόλα και παρορμητική, έχοντας στοιχεία της φωτιάς.
Άναβε ταχύτατα από την ανταλλαγή απόψεων έως την ερωτική φωτιά. Αν και ήταν ιδιαίτερα επιλεκτική στον ερωτικό τομέα και ενώ πολλές από τις φίλες της έκαναν σύντομες ερωτικές σχέσεις – περιπέτειες της μιας ή περισσοτέρων εβδομάδων (συχνότατα πριν περάσει ο μήνας είχαν αλλάξει ερωτικό σύντροφο), η Νεφέλη ήταν πολύ πιο σταθερή για την ηλικία της και δύσκολη στο να αποφασίσει να μπει σε μια σχέση.
Παρόλο το φλογερό ταμπεραμέντο της, δεν υποτασσόταν εύκολα στα αρσενικά, ούτε ενέδιδε στη γοητεία εκείνων που την πλεύριζαν, φλερτάροντας μαζί της, με σκοπό την ολοκλήρωση του σχεδίου τους.
Ο έρωτας όμως είχε άλλα σχέδια για εκείνη. Ήρθε σε ανύποπτο χρόνο, για να ξεχυθεί σαν άνεμος στην ψυχή και στο νου της που θα την μεταμόρφωνε και θα ανέτρεπε πολλά στην καθημερινότητά της.
Συμπτωματικά είχε γνωρίσει τον Ορφέα, που έμελλε να σημαδέψει την ζωή της. Αλλά και για τον Ορφέα η Νεφέλη ήταν η θάλασσα που στα νερά της αντανακλώνταν όλες οι λάμψεις του έρωτα!
Από μια σύμπτωση είχαν γνωριστεί με τον Ορφέα.
Όλα είναι θέμα σύμπτωσης, χώρου και χρόνου τελικά.
Μαζί θα αγγίξουν όρια και θα ανθίσουν ορμές σαν τους διαπερνούν πόθοι στην ευδαιμονία των άστρων.
Η Νεφέλη αγνοούσε ότι είχε γνωρίσει έναν γεννημένο γυναικά, που είχε σχεδόν τα διπλά της χρόνια. Έναν αμετανόητο εργένη, που της άλλαζε τα φώτα κάθε λίγο και λιγάκι με τα τερτίπια του.
Είχε να κάνει με έναν γοητευτικό καρδιοκατακτητή, που μέχρι τώρα άλλαζε τα θηλυκά με την ίδια ευκολία που άλλαζε τα πουκάμισά του.
Εκείνη, δήλωνε γοητευμένη από το κοσμοπολίτικο ταμπεραμέντο του, την αυτοπεποίθησή του, που πούλαγε με μεγάλη ευκολία.
Στην αρχή ήταν διαχυτικός, της έκανε κάποια υποτυπώδη κομπλιμέντα, αλλά όσο προχωρούσε ο καιρός τα μείωνε κι αυτά και κάποιες φορές γινόταν πιο απότομος, πιο αγενής, πιο απόλυτος, πιο κυκλοθυμικός.
Την είχε, όμως, ήδη δαγκώσει τη λαμαρίνα και άπειρη όπως ήτανε – εκτός απο τρείς περιπετειώδεις σχέσεις, που δεν είχαν διάρκεια, δεν είχε άλλες εμπειρίες – δεν γνώριζε πως να διαχειριστή ένα τέτοιου είδους άντρα.
Ποια ήταν η Νεφέλη για τον Ορφέα που του προκαλούσε ερωτική έλξη και που επιθυμούσε να ξεκλειδώσει, ώστε να λύσει το δύσκολο σταυρόλεξο της ευτυχίας;
Θα μπορούσε να παρακάμψει τον εγωκεντρισμό και να είναι μέρος της ζωής, στα μελλοντικά του πλάνα;
,
Η δυνατή προσωπικότητά της και το αστείρευτο κέφι της, τον έλκυε κάθε λεπτό. Του απασχολούσε το μυαλό με όσα έλεγε, σχολίαζε ή ανέλυε και ήταν εντυπωσιασμένος πως ένα τόσο νέο κορίτσι είχε τόσο μυαλό και τόσο δυνατό ταμπεραμέντο.
Την προσέγγισε από την αρχή με έναν τρόπο απόλυτο, που δεν άφηνε περιθώρια για κάτι άλλο.
Η χάρη, η εξυπνάδα και η ωραία παρουσία της, τον κέρδισαν από την πρώτη στιγμή !
Ήταν πολυτάλαντη με υψηλή νοημοσύνη και οξύνοια πνεύματος, και υπήρχαν φορές που τρόμαζε τον κόσμο από την γρήγορη δράση της. Παρόλο που ήταν δυναμική, ήταν ταπεινή. Κανένα ίχνος αλαζονείας ή έπαρσης δεν διέκρινες στη στάση της.
Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ήταν ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.
Στην πλοκής της μυθιστοριογραφίας της Έμυς Τζωάννου, Οδυσσέας και Κίρκη, ανακαλύπτουμε κομμάτια της ελληνικής μυθολογίας.
Η δημιουργός παρασύρει τους αναγνώστες σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στο μακρινό παρελθόν, μέσα από ανεπανάληπτες διδακτικές και διαδραστικές εμπειρίες της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.
Στο επίκεντρο, εκτός από την ονοματολογία των ηρώων και την εξασφάλιση της επεξηγηματικής ιστορικής και επιστημονικής αυθεντικότητας, οι επισκέψεις σε πόλεις όπως η Ρώμη, η Αθήνα οι Δελφοί και τα μνημεία τους, διασφάλιζαν ένα ελκυστικό πέρασμα ανά τους αιώνες!
Η δε αναφορά στις αρχαίες τραγωδίες και το ανέβασμα της «Άλκηστης» από τον ερασιτεχνικό θίασο της Νεφέλης, αποσκοπεί στην εμβάθυνση των χαρακτήρων και στα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Η δράση και η αντίδραση των ηρώων τους υποχρεώνει και μαζί με αυτούς και τους θεατές - κατ’ επέκταση τους αναγνώστες - να ανακαλύψουν τον εαυτό τους μέσα από τα Αρχαία κείμενα της Παγκόσμιας κληρονομιάς.
Ο Ναμπίλ ήταν η σταθερή αξία και η ήρεμη δύναμη !
Τον εμπιστευόταν απόλυτα και διαπίστωνε ότι είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη της σε μικρό χρονικό διάστημα, με το σπαθί του ! Μαζί του ένοιωθε μια συναρπαστική γαλήνη, κάτι που ποτέ δεν είχε νοιώσει μέχρι τώρα.
«Είσουν σαν μια σιγή που την διαπερά ο άνεμος», είχε πει ο Ανδρέας Εμπειρίκος.
Μήπως αυτό δεν αναζητούσε πια η Κϊρκη;
Μήπως δεν επιθυμούσε να σταθεί ξανά όρθια και να διεκδικήσει εκ νέου μια θέση στο ερωτικό συναισθηματικό γίγνεσθαι;
Η αμοιβαία συμπάθεια με τον Ναμπίλ και ο θαυμασμός της στο πρόσωπό του, της έδινε το δικαίωμα να θεωρεί πως μπορούσε να ζήσει ευτυχισμένη πλάι του.
Πίστευε, πως έπρεπε να ταχθεί με την πλευρά της λογικής και να αφεθεί στη γλυκιά παραζάλη του έρωτα που φέρνει τη λυτρωτική νέμεση, σαν ακούς, μυρίζεις και γεύεσαι την παροντικότητα, με όλες σου τις αισθήσεις.
Η ουσία μιας σχέσης είναι να προχωρεί ο ένας παράλληλα με τον άλλον, υποστηρικτικά. Μόνον έτσι μπορεί να έχει διάρκεια και να λειτουργεί η σχέση με υγιή τρόπο.
Μια ολοκληρωμένη και προικισμένη προσωπικότητα διαθέτει ευγένεια ψυχής, καλοσύνη, κατανόηση και σεβασμό και με αυτά τα “εφόδια” διαχειρίζεται τη σχέση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
