| |
Το χρώμα της κατσίκας
Πάει, που λές, ο λεβέντης, μας μακριά να καζαντίσει
σε πόλη αμερικάνικη, να δει αν θα φτουρήσει.
Αφήνει πίσω το χωριό, την μάνα του αμανάτι ,
σε ξένο τόπο μοναχός να κάνει τον εργάτη.
Πολύ δεν θέλει ο άνθρωπος, δεν σκέφτη’ και πολύ ,
κάθισε και παντρεύτηκε εκεί με μια λευκή.
Κι ούτε κανέναν κάλεσε, ποιος να ‘ρθει απ' την Ελλάδα ...
στα ύψη το εισιτήριο.., κι η μάνα έχει ζαλάδα.
Μονάχα με επιστολή, της λέει την ιστορία
και τις ευχές της έλαβε με αλληλογραφία.
Σαν ο καιρός επέρασε, μήνες περίπου εννέα
γράφει και νέα επιστολή με τα λαμπρά τα νέα !
----"Μάνα να σαι περήφανη, που έγινες γιαγιά,
γιατί παιδί γεννήσαμε, κι είμαι όλος χαρά.
Όμως, πω ! πω ! παράξενο, ο γιος μου είναι μαυράκι
Μαύρο σαν το πισσόχαρτο κι ίδιο με διαολάκι !
Όμως δόθηκε εξήγηση από την πεθερά μου
Κι αισθάνομαι περήφανος και κλαίω τη χαρά μου :
Το γάλα, λέει, που δίναμε ήταν μαύρης κατσίκας
Γι αυτό και μαύρος έγινε, ο εγγονός ο γλύκας".
Η μάνα σαν το έλαβε και διάβασε το γράμμα,
αμέσως αντιλήφθηκε πως έγινε το θάμα !
Γράφει και αυτή με τη σειρά : ---"Παιδί μου, να σας ζήσει
Όπως τα λες.., όλα σωστά.., τίποτε δεν με εκπλήσσει !
Γιατί μωρό σαν ήσουνα, και εγώ δω στην πατρίδα
σαν στέρεψα, σου έδινα γάλα από μαύρη γίδα !
Όμως εσύ, παιδάκι μου δεν πήρες τη βαφειά της..
Από της κατσίκας μας αυτής, πήρες τα ..κέρατά της" !!!
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
