Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131905 Τραγούδια, 269726 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το κόκκινο καπέλο
 Καλημέρα....
 
Ο έρωτας μας ένα κόκκινο καπέλο
το φορούσε σαν τα πίναμε μαζί
τώρα πρόσθεσε στο γείσο μαύρο βέλο
τώρα που εγώ τα πίνω σ' άλλο μαγαζί.

Η ζωή σαν με ρωτά: μα πως, αφού
ο έρωτας σας ήταν τόσο ευτυχισμένος
απαντώ: και στην καρδιά ενός σοφού
μπορεί να ζει ένας θεός δυστυχισμένος.

Κάποτε δείχναμε ψηλά το ίδιο αστέρι
τα θέρη ο τζίτζικας μάς σιγοτραγουδούσε
βαδίζαμε άνοιξη πιασμένοι χέρι χέρι
κ' ήταν ο έρωτας που μας καθοδηγούσε.

Μα ήρθε φθινόπωρο, τα φύλλα κιτρινίσαν
και όπως έπεφταν δεν είδαμε τα δυο
που αντιστέκονταν στον άνεμο και ήσαν
αυτά που ζήσαν και δε πέσαν στο σωρό.

Βρήκε ο χειμώνας τις ζωές μας λαβωμένες
έσβησε τ' άστρο που κοιτούσαμε ψηλά
πόσες καρδιές είναι σε στήθη σκλαβωμένες
και κρύο αίμα μες τους κόλπους τους κυλά;

Mια σχέση τέλειωσε και πήραμ' άλλες στράτες
πας στο βορά εσύ και πάω προς δυσμάς
πρίγκιπες ψάχνουμε, πριγκίπισσες χιονάτες
μα εσύ ζωή φέρνεις τα βάσανα σ' εμάς.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Είμαι αξιών προασπιστής κι έχω καθήκον, χρέος, να είμαι αγνός, ανθρωπιστής κι ως Έλληνας ωραίος...
 
**Ηώς**
10-05-2019 @ 11:47
::love.:: ::theos.:: ::theos.:: πανέμορφο Μπάμπη!
καλημέρα!
Κων/νος Ντζ
10-05-2019 @ 13:36
Θαυμάσιο όλο Χαράλαμπε και ειδικά αυτό

Η ζωή σαν με ρωτά: μα πως, αφού
ο έρωτας σας ήταν τόσο ευτυχισμένος
απαντώ: και στην καρδιά ενός σοφού
μπορεί να ζει ένας θεός δυστυχισμένος!!!


::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
Αγιοβλασιτης
10-05-2019 @ 15:25
Ωραιότατο φιλε..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
10-05-2019 @ 16:09
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ....ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!! ::up.::
Γεδεών
10-05-2019 @ 19:56
Βρήκε ο χειμώνας τις ζωές μας λαβωμένες
έσβησε τ' άστρο που κοιτούσαμε ψηλά
πόσες καρδιές είναι σε στήθη σκλαβωμένες
και κρύο αίμα μες τους κόλπους τους κυλά;

Ωραιότατη η γραφή σου αγαπητέ Χαράλαμπε!!!
Μάϊκ Χίτζ
10-05-2019 @ 21:34
Πάρα πολύ όμορφο Χαράλαμπε !!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
eclipsi00
10-05-2019 @ 23:39
::hug.:: ::theos.:: ::theos.::
πανσελινος
11-05-2019 @ 06:25
Μα ήρθε φθινόπωρο, τα φύλλα κιτρινίσαν
και όπως έπεφταν δεν είδαμε τα δυο
που αντιστέκονταν στον άνεμο και ήσαν
αυτά που ζήσαν και δε πέσαν στο σωρό. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Καλημέρα Χαράλαμπε!

Υπέροχο ποίημα!

Αν δεν πέσουν τα παλιά κιτρινισμένα φύλλα, πώς θα βγουν καινούρια; Πρέπει να πέσουν, όσο επώδυνο κι αν είναι αυτό για το δέντρο που κάποτε τα φιλιξένησε...

Καλή συνέχεια!
Μαυρομουστάκης
11-05-2019 @ 08:09
Σας ευχαριστώ!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο