| |
Είπα στο λίγο ν' αρκεστώ
Πως πρέπει να συμβιβαστώ
Σε μια ρουτίνα θλιβερή
Όπως οι άλλοι
Αλλά δεν κύλησε στιγμή
Από του χρόνου τη ρωγμή
Που να συγκρίνεται ποτέ
Με κάποιαν άλλη...
Και αποφάσισα λοιπόν
Να ζήσω κάθε μου παρόν
Σαν να μην είναι
Αύριο να ξημερώσει
Θα χτίζω κάθε μου λεπτό
Έναν καινούριο εαυτό
Και ας πληγώνομαι
Κανείς δεν θα με σώσει...
Με νύχια, δόντια κι απειλές
Με ρίχνουνε σε κάποιο χτες
Υποδεικνύοντας και λάθη
Και σπατάλες
Λες κι είμαι κάποια απ' αυτές
Που τις βυθίζεις σ' ενοχές
Για να μην ζήσουνε ποτέ
Ώρες μεγάλες...
Χωρίς ρολόγια ξαγρυπνώ
Κάθε μου πόθο τραγουδώ
Δεκάρα πια δεν δίνω
Σ' ό,τι μου προσάπτουν
Αν θέλουν ας με πουν τρελή
Ανίκανη και αδαή
Που τάχα έξυπνη το παίζω
Και καυχιέμαι
Για μία ζήση ανθηρή
Που αρνηθήκανε πολλοί
Εγώ παλεύω όμως
Και ας τυραννιέμαι...
13-10-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
