Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132762 Τραγούδια, 271266 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παει καιρός
 Η millie μου έκανε πολύ μεγάλη ζημιά! Πλάκα κάνω, αλλά το έγραψα αντί να της απάντήσω κάπου. Πάντως δεν μπορώ παρά να το αφιερώσω σε κάποια Μπέτυ για τις υπεροχες στιγμές που περάσαμε!!!
 
Λακωνικό μα και ψυχρό το τηλεφώνημά σου
αλλά όμως το ξεπέρασα για να βρεθώ κοντά σου
βουβός από νοήματα σου έκανα παρέα
να θυμηθούμε τα παλιά να νιώσουμε ωραία

Με κάποιους άλλους φίλους μας από τα περασμένα
κανόνισες εσύ να βγεις και κάλεσες και μένα
Το να αρνηθώ δεν θα ήτανε καθόλου λογικό
τους αγαπούσα όλους κι ήθελα να τους δω

Κάθισες δίπλα μου ξανά, θυμάμαι σαν και τώρα
του έρωτα ξανάνιωσα την μανιασμένη μπόρα
κόντεψα να αποτρελαθώ και σφίχτηκα απ' το πόνο
σ' άλλον δεν φανερώθηκα, παρά σε σένα μόνο

Στα χρόνια που περάσαμε ο ένας για τον άλλον
άριστα καταφέρναμε σε κάθε περιβάλλον
στο βλέμμα να διαβάζουμε τα συναισθήματά μας
ήταν από τα όμορφα, τα εντελώς δικά μας

Καθώς θα ήταν άχρηστο λοιπόν να σου κρυφτώ
και σ' άλλον δεν φοβόμουν πως θα αποκαλυφθώ
ελεύθερα απόλαυσα την όμορφη βραδιά
είχα να δω για χρόνια εκείνα τα παιδιά

Η νύχτα προχωρούσε και τα γλυκά σου μάτια
φωτίζανε τους γύρω σου και με 'καναν κομμάτια
σε θαύμαζα κι ας ήσουνα ρηχή και τυπική
πάντα θυμάμαι ήσουνα, εντυπωσιακή.

Σε κοίταζα προσέχοντας να μην φανερωθώ
έπρεπε ότι ένιωθα να κρατηθεί κρυφό
όμως κάπου στο βλέμμα σου κάτι καινούργιο είδα
από τη λάμψη των ματιών έλειπε η ελπίδα

όπως για μένα αδύνατον ήταν να σου κρυφτώ
έτσι το ήξερες και συ πως θα υποψιαστώ
μου χαμογέλασες γλυκά με μάτια όμως θλιμμένα
ήξερες κατανόηση πως θα βρεις από μένα.

Μ' αγκάλιασες, με φίλησες σαν να μην είχα φύγει
και η καρδιά μου ένιωσε και τη δική σου ρίγη
μια αγαλλίαση γλυκιά κι ανακουφιστική
βγήκε κι από τους δυο μας φυσιολογική

Το πάθος μας δεν έφυγε ποτέ δεν θα πεθάνει
οι δρόμοι μας χωρίσανε και ότι είχαμε κάνει
απ' τη στιγμή του χωρισμού στεκότανε στην μέση
τα ζάρια είχανε ριχτεί είχαμε πάρει θέση.

Μαζί τα εξαντλήσαμε τα περιθώριά μας
κι οι δυο μας δίκιο είχαμε από τη μεριά μας
όμως μετά απ' όλα αυτά αγάπη μου μεγάλη
ο δρόμος μας ήτανε μπρος και όχι πίσω πάλι

Κι οι δυο ξαναγυρίσαμε τριγύρω να μιλάμε
στους φίλους και τις φίλες μας που τόσο αγαπάμε
όμως κρυφοκοιτάζαμε συχνά το διπλανό μας
που κάποτε ήταν ο άνθρωπος ο εντελώς δικός μας


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μην προσπαθείς να μάθεις σε ένα γουρούνι να τραγουδάει. Θα αποτύχεις και ενοχλείς και το γουρούνι!
 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Heresy κάπου κάποτε σου είπα ότι πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά και να ασχοληθείς περισσότερο με την συγγραφή ποιημάτων. Διαβάζοντας αυτό το ποίημα σου θα το επαναλάβω και ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΞΩΩΩΩΩ!!!
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Συγκλονίστηκα. Και δάκρυσα. Ίσως γιατί.. παρότι προσωπικό σου, κάτι έχει να θυμίσει και σε άλλους.. ίσως είναι και η στιγμή που το διαβάζω κάπως φορτισμένη. Καταπληκτικό ποίημα, φοβερές περιγραφές, συγκλονιστικά τα συναισθήματα σου. Να της το δείξεις.. τέτοιες σκέψεις και συναισθήματα πρέπει να μοιράζονται, είναι μονάκριβα δώρα μεγάλης αξίας .. Να είσαι πάντα καλά. (Νόρα)
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Μονο για ΧΙΡ ΧΟΡ κανει το κομματι σου φιλε μου..Ξερεις ημισκουμπρια¨yes hello> come to my spiti na sou διξω my tuiti. κτλ παντος καλο ειναι.. edd)
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Φίλε Heresy…Θα συμφωνήσω με την Νόρα…στο γεγονός ότι μας «ξύπνησες» πολλά συναισθήματα…ειδικά σε όσους έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις!!! Θα διαφωνήσω στο γεγονός ότι πρέπει να της τα δείξεις υπό τη μορφή να της τα πεις ή να το παλέψεις και οτιδήποτε του είδους…Μερικές φορές δ ε ν χρειάζεται να κάνεις κάτι απλά ο άλλος σε καταλαβαίνει τόσο απόλυτα από ένα βλέμμα…,όπως κι εσύ λες στους στίχους σου τους συγκεκριμένους,…Τη «ζημιά» δεν στην έκανα εγώ…ούτε κι εσύ σ’ εμένα που μ’ έκανες να ξαναθυμηθώ με το ποίημα σου διάφορα…τη «ζημιά» τη κάνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας…Κάποιες πολύ δύσκολες ώρες σκεφτόμουν να φύγω…να μετακομίσω κάπου μακριά και να ξεκινήσω με άλλες βάσεις…Καθώς έψαχνα το μέρος που θα πήγαινα…συνειδητοποίησα κάτι…και λέω στον εαυτό μου…- Έστω ότι πάς σε ένα μέρος που δεν έχεις ξανάπαει μ’ εκείνον…άρα κατά συνέπεια δεν θα βλέπεις τη πλατεία ή το τάδε μαγαζί…ή…ή…που σου θυμίζει εικόνες, χωρίς να το θέλεις…θα μπορέσεις να ξεφύγεις από τις σκέψεις σου??? Θα μπορέσεις να σβήσεις όλες τις εικόνες σου και να ξεφύγεις από τα περίεργα παιχνίδια του μυαλού σου??? -Η απάντηση ήταν μία…Ο Χ Ι…Έτσι δεν χρειάστηκε να αλλάξω όλη μου τη ζωή για έναν άνθρωπο…Πάλεψα να κρατήσω ΜΟΝΟ τις καλές στιγμές που πέρασα μαζί του…και το κατάφερα…άλλωστε κουράστηκα τόσο πολύ από τον ίδιο…που ήταν η μόνη μου διέξοδος και λύση…και το κατάφερα….Τώρα πια μιλώ γι’ αυτόν με απόλυτη ηρεμία και γαλήνη…Μπορώ να σου πω, δε, πως αποφεύγω να μπω στη διαδικασία να τον σκέφτομαι…και σε όποιον μου δίνει το ερέθισμα να το θυμηθώ??? Με χαροποιεί γιατί μου δίνει την χαρά να δω που ήμουν και πού έφτασα…Πόσο χάλια ήμουν πριν και πόσο καλύτερα είμαι τώρα…και έχω μάθει ακόμα και να ευγνωμονώ όποιον με βάζει σε αυτή τη διαδικασία…Οπότε κι εσύ έχεις τις σκέψεις σου και εγώ σου έδωσα ένα ερέθισμα…τίποτα παραπάνω…Κανείς δεν μας κάνει αυθυποβολή εξ’ αποστάσεως…Απλά συνδυάζουμε πράγματα μόνοι μας…και τα συνεχίζουμε σαν σκέψεις μετά…Πάντως με χαροποιεί το γεγονός ότι και οι δύο προχωράτε μπροστά…Αυτό είναι πολύ καλό…Κανείς μας δεν «πέθανε»…όλοι συνεχίζουμε να ζούμε…όλοι…Μην απογοητευόμαστε λοιπόν…Κανείς δεν χάνεται παιδιά…ʼλλωστε…μας αξίζει…Φιλιά…Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ , ΜILLIE, ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ (HERESY)
Αμάλθεια
27-02-2012 @ 02:13
"όμως κρυφοκοιτάζαμε συχνά το διπλανό μας
που κάποτε ήταν ο άνθρωπος ο εντελώς δικός μας"
Thats life....fuck her(life)..πιπέρι ξέρω ::scare.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο