| |
Κατάκοπος πλαγιάζω κοίταξε με μια στιγμή
Ανάπαυση γλυκιά θάβρω και μη σε μέλει
Για μέλη κουρασμένα σε αγκαλιά ορθανοικτή
Σαν απόσταγμα να βγεί και να χυθεί το μέλι
Είναι βαριά η ευωδιά του κάλλους λογαριάζω
Κοιτάζω μέσα σου πόσο βαθύ το φώς σου
Χωρίς φτιασίδια διόλου,ανατριχιάζω
Θαρρώ πως ανασαίνω τα μύρα του σώματος σου
Καημέ μου δός μου το χέρι σου ησύχασε λιγάκι
Πλάσμα αγνό και φωτεινό θα φτάνει γαλανό
Χαμογελώντας φέρνει εκστατικό μεράκι
Κι ένα λουλούδι φλογερό βαθιά ερωτικό
Τι κι αν πλανηθώ εκεί η φωλιά του έρωτα μου
Παίρνω το φώς να γίνω ανάλαφρος σα χάδι
Στα χείλη μου φυλάω το καταστάλαγμά μου
Λευτερωμένο το φιλί μου ρόδινο γλυκάδι
Oσα δεν μπορεσα ακομα να σου πω
λογια αγαπης μαζεμενα
μες στη ψυχη μου τα κραταω φυλακτο
ολα αναστημενα
Πανω κι απ'ολα τα ωραια του κοσμου
εσενα περιμενω να μιλησω
για οσα δικα σου γυρω μου κι εντος μου
αφησα κι αφεθηκα μ'αυτα να ζησω
Θα το φωναξω αλλο δεν βαστω
το θελω το ζητω του εαυτου μου
σαγαπαω σ΄αγαπω θα σαγαπω
ως το τελος του ταξιδιου μου
Αχ αγαπη,αχωριστη μου ουσια
του πεπρωμενου μου αγωνια
αγαπη του αδιακοπου μου ονειρου
στους γαλαξιες και τις εσχατιες του απειρου
αγαπη της γλυκαπαντοχης
αγαπη της ως τα σημερα που εζησα ζωης
ας ερθει,σε τουτη την προσμονη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
