| |
στα ορια της συμμετοχης της αλληλεπιδρασης.
και ευλογα αντιλαμβανεται κανενας
καθενας και ολοι
πως καθε χωρος εχει τα δικα του ορια.
και απο αποψη εκτασης
τοση η πληθωρα κι αποσταση
που δυσκολα συναντιομαστε
ακομα και στον ιδιο χωρο
εκτος αν το επιδιωξουμε.
και η γη εχει τα δικα της ορια
πανω στην οποια ολοι οπως ολα
βρισκομαστε σε επαφη.
κι ας ετσι θεωρησουμε τωρα
οτι βρισκομαστε και επικοινωνουμε
πρωτιστως λεκτικα αφου κοιτακτουμε.
και καποιος ο οποιοσδηποτε απο μας
κοιτωντας μας στα ματια μιλαει
δινοντας στον αερα το εξης:
"ε! τι λετε να δωσουμε;
κατι που μπορουμε να μοιραστουμε
διχως κανενα εξοδο
ως διέξοδο απο το τελμα- ταμπου φραγμα.
λοιπον οποιος θελει να δωσει
την δικη του βασικη λ-εξη
με την οποια μπορει να λειτουργησει.
και τις επιπτωσεις που φερει αυτή ως ενεργεια,
με δυο λεξεις.
η δικη μου ειναι εμβαθυνση. συνοχη συνκινηση."
η ποικιλια οπως βλεπουμε
αν μη τι αλλο που μας προσφερεται
εκ φυσεως εξαρχης και διχως αντιτιμο μεγαλη
και η αξια των λεξεων οπως των χαρισματων
ειναι κοινη και η οποια συμφωνια ή ομοιοτητα
ως αποσταγμα της διαφορετικοτητας του καθε ατομου
ξεχωριστή. και εγκειται στην μοιρασια
οχι στην παραχωρηση.
δηλαδη γινεται οποιος αποδεχεται την ιχό
της διαφορετικοτητας που τον -καθενα- διεπει
το αδυνατον να μην επελθει σε συμφωνια
με το φυσικο περιβαλλον και ο,τι το αποτελει.
και να μην καθοριστει ετσι αρμονικα
το ο,τι προστιθεται σε αυτό, απο εμας.
κι ο,τι ακουμε ειναι απο μεσα μας.
"προπαντων
δωσε ο,τι μπορεις και θελεις μαζι
οπως βγαινει απο ψυχής πες το
με το σωμα σου ολο συγκορμο.
θα θυμηθεις. οπου παγος και πυρ.
μητε για παντα και πολυ δεν μενει τιποτα να ακολουθεις εκτος απο αυτη.
μια σκετη μελωδια. "
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
