| |
Πάλι το ξενυχτήσαμε μικρή μου νυχτερίδα;
Πώς το μαθα; Πολύ απλό! Στο messenger το είδα!
Όχι πως παρακολουθώ το καθετί που κάνεις
αλλά λιγάκι ανησυχώ τον ύπνο σου σαν χάνεις...
Αν βγήκες έξω... τέλεια!... θέλω να διασκεδάζεις..
κι όμορφα θέλω να περνάς και έγνοιες να μη βάζεις
Κι αν πάλι είναι η δουλειά που ξύπνιο σε κρατάει,
ξέρω της νύχτας η σιωπή πολύ σε βοηθάει...
Το δύσκολο αγόρι μου είναι όταν τα βράδια
οι σκέψεις ξύπνιους μας κρατούν μες τ' αγρια σκοτάδια
και με τα μάτια ανοιχτά κοιτάμε το ταβάνι
και ασταμάτητα ο νους δουλεύει σαν ροδάνι
Κι αναζητάει "τι" και "πως" και "αν", "γιατί" και "ίσως"
πολλές οι εικόνες, οι άνθρωποι, η αγάπη και το μίσος
έρχονται πάλι στο μυαλό και την καρδιά παιδεύουν
κι οι δαίμονές μας ξαγρυπνούν και όλο κοροϊδεύουν
Όμως δεν είναι επιλογή να έχεις αϋπνίες
έρχονται πάντα μόνες τους και βρίσκουν τις αιτίες
σε όσα μέσα στην καρδιά και το μυαλό κρατάμε
όλα όσα φοβόμαστε και όσα αγαπάμε
όλα όσα παλεύουμε και θέλουμε να κρύψουμε
κι εκείνα που στα όνειρα μονάχα θα αγγίξουμε
όλα όσα μας πλήγωσαν και την καρδιά μας έσπασαν
ανθρώπους που γνωρίσαμε κι ανθρώπους που μας έχασαν...
Κι έτσι οι ώρες μας περνούν με μοναξιά και σκέψεις
και δεν ξεφεύγεις εύκολα... πρέπει να το παλέψεις
και σαν θα έρθει η αυγή το μόνο που μας μένει
είναι μια κούραση βαριά και μια καρδιά κλαμένη...
Γι' αυτό λιγάκι ανησυχώ τον ύπνο σου σαν χάνεις
και εύχομαι να 'σαι καλά και να απολαμβάνεις
της νύχτας τη γλυκιά σιωπή γιατί απλά σ' αρέσει
και η ψυχή σου ήρεμη θα πάει για να πέσει...
18.05.2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
