| |
Σ’αυτό τον ψεύτη κόσμο που μας φέρανε
κι άλλοι αποφασίζουν για ζωές των άλλων,
μία παραίτηση φαντάζει πια ιδανικό σενάριο
κι έυκολο να πεθάνεις παρά να ζήσεις μάλλον.
Δεν με ρωτήσανε ποτέ για τίποτα,
με πέταξαν σ’αυτή τη ζούγκλα της οδύνης,
να επιβιώνω απ’όλα μοναχός μου έμαθα
κι αφού δεν παίρνεις τελικά όσα κι αν δίνεις.
Με βάλαν στα καλούπια που εθέλανε,
στα σίντερα με κλείσαν που ποθούσαν,
το παιδικό μου το μυαλό φονεύσανε
μ’υποκρισία κάναν τάχα πως θρηνούσαν...
Κι αν συνεχίζω να βαδίζω στον ανήφορο,
με πλήρη φόρτο της ζωής που μου φορτώσαν,
δεν περιμένω κι ούτε θέλω απο κανένα τίποτα,
μας κλέψανε τα χρόνια , μας προδώσαν...
Το χέρι κείνο που το μέλλον μας εφόνευσε
με χάρτινους σταυρούς της μαλακίας,
γέρασε Θεε μου και μυαλό δεν έβαλε,
κι ας γεύτηκε καρπούς της αδικίας...
Ντροπή σας που μιλάτε γι’αλλαγή και όνειρα,
εσείς που δεν αλλάξατε ποτέ σας
και τ’αύριο που έρχεται προβλέπεται δυσοίωνο,
γιατί- ηλίθιοι- ξεχάσατε το χθες σας...
Φονιάδες είστε των ελπίδων που ποθήσαμε,
τούτες που βλέπω μπρος μου σκοτωμένες,
στα ζάρια παίξαν τις ζωές μας και μας πούλησαν
και τις ψευθιές τους ακόμα γεύεστε τις γαμημένες....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
