| |
Τι κι’ αν η Ρόδος κοιμάται τον ύπνο τον βαρύ,
Μόνος σαν ξένος (η) στους δρόμους γυρνάω, δεν ξέρω γιατί,
Ψάχνω για να βρω μια αγάπη αληθινή, που έχει χαθεί,
Και μια αγκαλιά, γλυκιά, ζεστή, τρυφερή.
Ρεφραίν
Όλα τριγύρω βουβά,
Κρύο παντού, παγωνιά,
Στους άδειους δρόμους , μοναχός (ή) σαν χαμένος (ή) περπατώ,
Μήπως ξανάβρω αυτήν, (όν) που τρελά νοσταλγώ.
Ώρες περίμενα την νύχτα, στου δρόμου την γωνιά,
Για να σε κλείσω για πάντα, σφιχτά, στην αγκαλιά,
Χιλιάδες άνθρωποι, βαδίζουν πολλοί, σκεπτικοί, αλήθεια γιατί?
Μα συ δεν λες αστέρι μου, να φανείς .
Μα πριν χαράξει, ροδίσει και φέξει η αυγή,
Γοργόνα, σαν ήλιος, προβάλει στο πέλαγος, ναι ήσουν εσύ,
πιάνεις το χέρι και λες, έλα μαζί
Κι οι δυο μας πάλι ν’ αρχίσουμε, καινούρια ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
