| τα πικραμένα χείλη
Στης θάλασσας την αύρα
που φτάνει βιαστική,
στου ήλιου το αντάμα
η πίκρα θα χαθεί.
Στη γεύση κι ας υπάρχει
η θλίψη η φθονερή
κάπου σε βάθη αμμουδερά
θα βρίσκεται η ζωή.
Και το περγιάλι ατίθασο
τα γόνατα θα βρέχει
με της δροσιάς το μύρο
ευχέλαιου ραντισιά,
θαλασσοπούλια κάτασπρα
θα χαμηλοπετάνε
κι ένα χαράς χαμόγελο
θα σε αναζητά.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|