| |
Φωτιά μεγάλη πια μου τραγουδάει
Τον στεναγμό μιας άλλης ειμαρμένης
Θάλλει κι η φανταντασία και με πάει
Στο πρώτο στερέωμα της οικουμένης
Των ονείρων λειμώνες γαλανοί
Τα υπέρτερα χρόνια μου θ'αγκαλιάζουν
Του ορατού θεού κήποι κρεμαστοί
Το βλέμμα και τη σάρκα μου εξουσιάζουν
Πολύς ο έρωτας στα ηφαίστεια της ζωής
Οι καημοί βασιλεύουν και μαγεύουν
Ευωδιασμένοι πόθοι απαντοχής
Φανερώνονται άσπιλοι και θριαμβεύουν
Φώς υπεράνω και δόξα στην ερημιά
Ο λυτρωτής βαθύτερος λάμπει στο κορμί
Τώρα συνέρχομαι γιορτάζω τη χαρά
Όμως αφέθηκα κι είμαι ακόμα στην αρχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
