| |
Πάνω σε στείρα όνειρα δειλά ακροβατούμε
Χωρίς σχοινί,εξάρτηση και δίχτυ προστασίας
Στόχους ποτέ δε θέσαμε να τους ακολουθούμε,
Πιστεύαμε πως θά'τανε άνευ σκοπού και ουσίας.
Στον κυκεώνα της ζωής,στη λαίλαπα της ζήσης,
Τα όνειρα ξεφτίσανε σταδιακά και φθίνουν,
Έμειναν μοναχά στιγμές και σκόρπιες αναμνήσεις
Να μας θυμίζουν τα παλιά και να μας ενθαρρύνουν.
Μα τώρα δίχως όνειρα για που θα πορευτούμε;
Για που θα'νοίξουμε πανιά,το άγνωστο τρομάζει
Για στόχους είναι ανέφικτο να διαπραγματευτούμε
Πώς θα καλμάρει το μυαλό που μακριά καλπάζει;
Οι στόχοι απευθύνονται στους δυνατούς και μόνο
'Μείς είμαστε αδύναμοι χωρίς πυγμή και σθένος,
Ρομαντικοί και αφελείς,χωρίς κακία,φθόνο,
Κατάπτυστοι κι αδιάφοροι σ'ολόκληρο το γένος!
Έχουμε όμως μια καρδιά αλλιώτικη,μεγάλη,
Κακίες,έχθρες προσπερνά,μέσα χωράνε όλοι
Καλοί,κακοπροαίρετοι,ο νους σας ότι βάλει
Άρχοντες,παρακατιανοί,Αγγέλοι και διαβόλοι.
Πρέπει με άλλα όνειρα να ανανεωθούμε
Απρόσιτα και άπιαστα που να κρατούν αιώνια,
Κι αν πάνω στο κυνήγι τους καμιά φορά χαθούμε
Θα μείνουν τα ταξίδια μας να λέμε στα εγγόνια.
Όσο γι'αυτούς που λαχταρούν να πιάσουνε τους στόχους
Οι στόχοι γίνονται σχοινιά,το σώμα τους τυλίγουν
Και καταλήγουν στην κορφή σε χρυσαφένιους βρόχους
Την άδεια δίχως όνειρα,κούφια ζωή τους πνίγουν!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
