| |
Σμίγουν στα στήθια μου δύο οι βαθιές πνοές
Ξυπνήσανε,έτσι μοιραία και με τυραννάνε
Κι αν μ'εχουνε τσακίσει αρρώστιες οι θανατικές
Σαν την άγρια νηνεμία γλυκές οι ώρες μου περνάνε
Τρέμουν τα χείλη ,στήθη που βογγούν κραυγές και πάθος
Κλαρίνα,πίπιζες,ταμπούρλα ο βρυχηθμός
Άνθρωπος είμαι,στης χαράς θα ξεχυθώ το βάθος
Μα κατρακύλησε ο καιρός,κουράστηκε ο θεός
Παντιέρα κόκκινη βαστώ σινιάλο μες στα χάη
Σκιάχτρο και φάντασμα χλωμό σαράβαλο κι ερείπιο
Νάναι η ζωή μου χίμαιρα κι αλήτικη με πάει;
Περνάει μπροστά μου σιωπηλά με τον χιτώνα τρύπιο
Χώνω τα χέρια μου στις τσέπες και κοιτώ
Θέλω να σφίξω τις γροθιές μου αλλά κρυώνω
Τα κόκαλα μου τρίζουν κι οι αρμοί μου,τόσο κακό
Με μια ευλάβεια και πόνο κάποιον Άγγελο σιμώνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
