| |
Εφεξεν ο ήλιος κι αδειάζει το χρυσάφι
Κελαϊδουν τ'αηδόνια μες του ανθού τις ευωδιές
Χρώματα χίλια πιάνουν του κόσμου οι ζωγράφοι
Και τριγύρω συγκλονίζονται οι καρδιές
Μα τα παλιά αρώματα έχουν τώρα λιώσει
Στα σκυθρωπά λιοπύρια κάποιου χειμώνα
Για ποιο λόγο αληθινά τ'ακνάτα του να δώσει
Ανθίζει ο τόπος μου μα δεν είναι Βαβυλώνα
Φεύγω μακρυά με τον ίσκιο μου στο πλάϊ
Συνοδοιπόρο φίλο κι αδερφό μου ερημίτη
Πάλι ρωτάω τη ψυχή μου που με πάει
Πρώτο ταξίδι,με τα φτερά του αστρίτη
Πέρα από τα σύνορα θα στείλω τα όνειρα μου
Σε γειτονιές της Μεσογείου μυστικές
Δύσκολες βάρδιες πια χτυπούν τα αίματα μου
Κι εσείς για που κινάτε σφυγμοί...στο αχανές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
