| |
Η νύχτα είναι βαθιά και το σκοτάδι θλίβει
κι η δόλια μου καρδιά, βαριά ’ναι σαν μολύβι.
Και ποιος θ’ αντισταθεί, του χωρισμού του μπόση,
με δίκοπο σπαθί να τον θαμπώσει;
Μια μάγισσα κακιά, στον κινηματογράφο,
μού πήρε τα κλειδιά, το γράμμα που σού γράφω.
Και τώρα το ’χει αυτή και δεν θα σού το φέρει
και ποιος θα σε σκεφτεί, στα ξένα μέρη;
Δεν είναι ο χωρισμός, δεν είναι τα κακά του,
φοράς τα ρούχα αλλιώς και, «πάμε παρακάτου».
Είναι, τόσο σκληρά που σ’ έδιωξα, μωρό μου
και βγήκες γελαστή στη βοή του δρόμου.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
