| |
Μες τα σκοτάδια της ψυχής ταξίδεψα και ξέρω
πως είναι με κατάθλιψη τις μέρες να περνάς
μα τώρα όλα πέρασαν και πια δεν υποφέρω
αλλά θυμάμαι τι εστί μόνος να περπατάς
Θυμάμαι όσα πέρασα και δεν γυρίζω πίσω
γιατί στον κόσμο τώρα πια δεν νιώθω μοναχή
φοβάμαι μόνο τη στιγμή που μόνο θα σ' αφήσω
κι έχω μια θλίψη μόνιμα βαθιά μες τη ψυχή
Γι αυτό μαζί σου χαίρομαι την κάθε νέα μέρα
κάθε φορά που έρχεσαι γελάει η καρδιά
μια ευτυχία μόνιμη γεμίζει τον αέρα
και μνήμες αρχειοθετώ σαν έρθει η βραδιά
Και πια σταμάτησα να ζω μες το βαθύ σκοτάδι
δεν ψάχνω πια στηρίγματα να βρω να κρατηθώ
γιατί η ψυχή μου ένιωσε κάθε δικό σου χάδι
μαζί με σένα μπόρεσα να ξαναγεννηθώ
Και τα σκοτάδια σκόρπισαν και όλα φως γεμίσαν
κι η κάθε μέρα είναι πια μια νέα προσμονή
κι αν οι αναμνήσεις στην καρδιά τα ίχνη τους αφήσαν
ο πόνος δεν υπάρχει πια, μπήκε σ' αναμονή
Κι όλα στον κόσμο όμορφα έγιναν πια για μένα
και την καρδιά δεν ακουμπούν τα λόγια κανενός
και συμφωνώ ακράδαντα στου τοίχου τα γραμμένα
πως "τα σκοτάδια του ενός, οι δυο τα κάνουν φως"...
26.06.2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
