| |
Ανεύρετο από χρόνια κλονίζει
Ωραία μυρίζει έχει τοση ζωή
Λυτρώνει η αφή που ψιθυρϊζει
Πώς δρόμος υπάρχει η άρνηση βρεφική
Ακόρεστος πόθος αντρειωμένος
Φανερωμένος εμβρόντητος ξανά
Θροΐζει ευγενικά σμαλτωμένος
Πώς είναι θεός ουρλιάζει ξαφνικά
Σαν με προσκάλεσε η φαντασία
Καλή θεραπεία έμψυχη δεν γελιέμαι
Δεν αρνιέμαι την καινούργια αξία
Μεγαλώνει το ύψος μου τραβιέμαι
Την ύπαρξή μου πως να κρατήσω
Ανύπαρκτη ν'αφήσω αν της πρέπει
Μια πνοή με σκέπει ας παρηγορήσω
Τον κάθε θάνατο που με βλέπει
Χρονια τώρα ξεφωνίζω βοήθεια
Να την αλήθεια,που περισσεύει
Που αγριεύει και γκρεμίζει τα στήθια
Διψαλέα για αγάπη με συμμαζεύει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
