| |
Χώνοντας το κεφάλι μου στην ηδονή
Ανατριχιάζοντας θα την αποστραγγίζω
Θ'ανοίγω δρόμο προχωρώντας στη βροχής
Παράφορα σαν με λιγώνει θα πλημμυρίζω
Η ύλη μου η ταπεινή έχει ζωή έχει και φώς
Ξεχύνεται σα δέσμη έτοιμη να σκορπίσει
Χαλαρή,σε μυστικά ρυάκια,ευτυχώς
Παφλάζει ξαπλωμένη πριν ανηφορίσει
Εκεί λοιπόν εσύ αληθινά θα μεταλάβεις
Τα δικά μου αγκαλιάζοντας ανάκατα σγουρά
Πώς η χαρά υγραίνεται θα το καταλάβεις
Τα φυλλομαδημένα σου θ'ασπρίζουν ασημιά
Τι καρτεράς; σου δόθηκε ατελείωτα μεγάλη
Γίνε ταξίδι,στο σώμα μου πάνω φαντασία
Που πλαταίνει και τραγουδώντας μου θα θάλλει
Δείχνοντας των τρυφερών την ωραιώτερη πορεία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
