| |
Ο ΦΑΡΟΣ
Τα φρένα του μυαλού μου, απόψε κόβω
Τα γόνατα λυγίζουν, απ' τον φόβο
Που μέσα σου, φωλιάζω την ελπίδα
Ότι 'σαι φάρος, μες την καταιγίδα
Μα ξέρω πως
Πως να σε κλείσω οριστικά στη φυλακή σου
Σ' αυτό το φως
Με ξεγελάει πάντα κι άλλο η μορφή σου
(ρεφρέν)
Τέτοια ψυχή
Δεν έχει θέση στον παράδεισο που φτιάχνω
Κρυφή πληγή, που με στοιχειώνει και
Τον θάνατο ζητώ
Δέξου λοιπόν
Θέλω να δω αν θα είσαι αυτή που ψάχνω
Ανάσα που, αν δεν την πάρω
Πλέον άλλο δεν θα ζω
Την ώρα που χαράζει, αποφασίζεις
Θα σβήσει πια ο φάρος, με χωρίζεις
Στα κύματα, απόψε τελειώνω
Ψυχή, μαζί μου απόψε, σε σκοτώνω
Μα ξέρω πως
Το πρόσωπό σου με κρατά γονατισμένο
Σ' αυτό το φως
Κοιτάζω πάντα με το βλέμμα παγωμένο
(ρεφρέν)
Τέτοια ψυχή
Δεν έχει θέση στον παράδεισο που φτιάχνω
Κρυφή πληγή, που με στοιχειώνει και
Τον θάνατο ζητώ
Δέξου λοιπόν
Θέλω να δω αν θα είσαι αυτή που ψάχνω
Ανάσα που, αν δεν την πάρω
Πλέον άλλο δεν θα ζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
