| |
Τις μέρες σου περνούσες μες στον συνωστισμό
Προσμένοντας μιας άνοιξης τ'αγριεμενο ρέμα
Έλεγες η αγάπη γοργοδιάβατο μυστήριο ιερό
Και η ζωή ονειρο όμορφο μα ψέμα
Χιμούσε η νύχτα μέσα σου, μπλάβο ένα πουλί
Κι εσύ ταξίδευες μπουλούκι στα φτερά του
Δεν το'λπιζες πως απ’ του απείρου την κορφή
Στο χάος θάπεφτε που έχτιζε τη φωλιά του
Ξέχασες το τραγούδι πούλεγες μια φορά
-θαρθει μια μέρα άναυλα να ξεφύγω-
Άκου για σένα χτυπάνε οι καμπάνες δυνατά
Ανθρωπος θάσαι για καιρό ακόμα λιγο
Φτωχέ μου αλήτη κι έρημε εγώ θα σε στολίσω
Με θούρια κι εμβατήρια τσιγγάνικου βιολιού
Με λυγμοτράγουδα ορθρινά θα σε τραγουδήσω
Ώσπου να στάξεις βάλσαμο σταλμένο του Θεού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
