| |
Απεγνωσμένα
θα βρω της νύχτας το γυαλί και θα σφαγιάζομαι
«κρυφτό» μην παίζουν τα φιλιά κι η αντηλιά τους,
Απελπισμένα
λάμα στην μνήμη μου θα μπει να μη σε νοιάζομαι
για σένα οι θύμησες να μπούνε στα κελιά τους
Και στους χειμώνες
τα πρώτα χιόνια των ψυχών να μην ορίζονται
και τα φιλιά να τ’ αγοράζεις με φραγκάκια
Αγάπες μόνες
στα πεζοδρόμια τις νύχτες να ψωνίζονται
και σάπιους έρωτες να καίνε στα παγκάκια
Σε απείρου ζώνες
κλειδαμπαρώθηκε η αγάπη κι αφουγκράζεται
με ποια μαντζούνια θα την κλείσει την πληγή μας
Τις Αμαζόνες
που θ’ απλωθούν μες στις νυχτιές, μην τις πειράζετε,
είναι οι πρέσβειρες του έρωτα στην γη μας
Μα συ μονάχα
με ταξιδεύεις στης απόγνωσης την άβυσσο
και του έρωτά σου μου πουλάς το παραμύθι
Αχ! βόλια να ’χα
θα ’χα Κερκόπορτα ανοίξει στον Παράδεισο
να σημαδέψω το κορμί που με απαρνήθη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
