| |
έχω πάντα στη τσέπη μου δεξιά
ένα κομμάτι μαύρο,
σαν θα ξυπνήσω το πρωί
θα κάνω καμιά τζούρα.
το πράσινο το χρώμα του,
η μυρωδιά ο καπνός του,
για μένα υπήρξε από παλιά
μοναδική ευλογία.
καπνίζεις λένε κάμποσο,
τα μάτια σε προδίδουν.
κόκκινα είναι και υγρά
νομίζεις θα εκραγούνε...
σα μάγος
σάμανος
τρελός
μαστούρης
ξεπεσμένος
αρχαίος μύστης
ύποπτος
πολύ
και διεστραμμένος.
ρουφάω πάλι το καπνό
και η ανάσα μου μεγάλη
σα του τρελού τη σκοτεινιά
σα του Θεού
τη πλήξη
τραβώ πολύ
πιο δυνατά
ώσπου το δύστυχο μυαλό μου
το ζώνει η θολούρα.
κι είναι η θολούρα αυτή
η λερή
η τελευταία μου
ελπίδα.
τώρα που έχω το μυαλό
ωχρό
κι ακραία ζαλισμένο
σκάω ένα γέλιο σιωπηλό,
κανείς να μη το βλέπει
και ταξιδεύω
σα τρελός
χαζός
κι ονειροπόλος
σε δρόμους
ξένους
βρωμερούς
μέσα μου σα να βρέχει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
