| |
Ανάμεσα στο χάσμα της νυχτός
Θα γλιστρήσω κοντά σου αχνός
Το φιλί μου το χάδι
Χαμίνια που πετούν
Βιάζονται διψούν και θαρρούν
Πως είναι αιώνιο το βράδυ
Στη νιότη και στη ζωή σου βασιλεύω
Τα λιγωμένα λόγια σου γυρεύω
Και το πύρινο άγριο μάτι
Φρονίμεψε κι ησύχασε λιγάκι
Άσε σε μένα το μεράκι
Και δέξου,να μάθεις ποιος είμαι...στο κρεβάτι
Κάλμα στο βουερό σου σάλο
Λικνίσου πάνω στο ρωμαλέο μου μεγάλο
Φλόγα στο σπήλαιο σου το κρυφό
Άκρατη ορμή μου πλάστρα
Ανεβαίνω προς τ’αστρα
Πάνω σε κύμα που έρχεται απανωτό
Μας νανουρίζει η απληστία κι η πλανη
Αρπάζουμε την ηδονή μα δεν είμαστε ζητιάνοι
Ίσως να βρούμε όσα νομίσαμε χαμένα
Κι ο ασκητής κι εκείνος κάποτε ζητάει
Αγνώστου κάτι το νέο να βρεί κινάει
Να που πάλι κράξαμε σαν μανιασμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
