| |
Λες και κατάρα κουβαλάω
Από τα φάσκια μου ακόμη
Μου μάθανε να μην μιλάω
Να δίνω ράπισμα στη ρώμη...
Όμως μεγάλωσα μονάχη
Λιποταχθείσα απ' τις βουλές τους
Τί κι αν μου κύρτωσε η ράχη
Από τις μύριες προσταγές τους ;...
Πήρα σακίδιο στον ώμο
Σώμα.. τιμή.. και περηφάνεια
Και χάραξα δικό μου δρόμο
Δραπέτευσα απ' την oρφάνεια...
Ήπιανε αίμα και ιδρώτα
Μα δεν με στράγγιξαν ακόμη
Βγάζουν αφρούς από τα χνώτα
Άγνωστη λέξη η "συγνώμη"...
Κι απομακρύνομαι.. και φεύγω
Χτίζω στο άγνωστο σανίδι
Πλέον τη μοίρα μου διαλέγω
Και τη ζωή κάμω παιχνίδι...
Και πλέω μόνη σε πελάγη
Ήρεμα.. και τρικυμισμένα
Και οι κουρσάροι.. και οι μάγοι
Φεύγουν με μάτια δακρυσμένα...
Τί να μαγέψουν.. τί να κλέψουν
Από γυναίκα οδοιπόρο ;
Αν κάποια μοίρα της πλανέψουν
Σκληρό θα της πληρώσουν φόρο...
...
Μα βρήκα κάποτε εσένα
Να μ' αγαπάς.. να με πιστεύεις
Ν' ανοίγεις πέλαγα παρθένα
Μέσα τους να με ταξιδεύεις...
Κι ας με ρωτάς απορημένος
Στ' αληθινά αν σ' αγαπάω
Βαθιά μου είσαι ριζωμένος
Με τον παλμό σου πια σκιρτάω...
Τί να σου πουν τάχα τα λόγια
Πιότερο κι από την ψυχή μου ;
Απ' των ματιών τα άγια βρόχια
Πιες μιαν ευχή.. κι έλα μαζί μου...
28-1-2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
