| |
Φεύγεις με βήμα αόρατο χρώμα σκοτεινό
Τις ώρες που ακούγονται καμπάνες φρενιασμένες
Και πλήθος βραχνές φωνές με σάλο βουερό
Στην ερημιά σκορπάνε ποθοπλανταγμένες
Ανάμεσα στο χάσμα στου αγνώστου τα βαθιά
Πρέπει να βρώ τα τριαντάφυλλα που μυρίσαν
Σπαράζω που στα σύνορα τα φώτα λιγοστά
Ίσως τ' αστέρια που μιλήσαν πίσω σε γυρίσαν
Το όνειρο εύκολα ξεπέφτει στην πύλη του ουρανού
Κι ο Σκορπιός που δεν αντέχει απόμακρα λυγίζει
Ξάφνου σε φέρνει η σκέψη σε όλο μου το νού
Γυρεύεις να περάσεις στου καημού το μετερίζι
Θα σε συγκρίνω με μιάν ημέρα θερινή
Η δίψα ξέρει να διαλέγει αρώματα και μύρα
Φλογίζει καίει μια σκληρή υπέρμετρη ριπή
Ξόδεψα τόσο καιρό,να γίνω αυτός που θέλει η μοίρα
Τώρα στο αίωνιο σου λαμπύρισμα ξεχνιέμαι
Γλυστράω στην πληγωμένη σκέψη σου και στο κενό
Ότι νόμιζα χαμένο εμπρός σου στο ξομολογιέμαι
Ζωή είναι όσα μου έδωσες όταν βγήκα στο χορό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
