| |
λησμονιά
Είχαμε πει θα χτίσουμε της άνοιξης παλάτια
και είχαμε βάλει κάποιους στόχους στη ζωή,
όμως του ήλιου το φως σου θάμπωσε τα μάτια,
κι έγινε το χαμόγελο μια ατέλειωτη σιωπή.
Στων αστεριών τα μήκη και τα πλάτη,
απλώνεται μια λησμονιά λυτρωτική
καλπάζει σαν αφηνιασμένο άτι,
που χάνεται σε κρύα φυλακή.
Ας είναι όμως η λησμονιά περαστική
κι ας διώχνει πρόσκαιρα το μίσος και το ψέμα,
που όταν φωλιάζει σκοτώνει μια ψυχή,
και κάνει δέηση μη τρέξει κι άλλο αίμα.
Έλα λοιπόν λησμονιά μου μοναχή,
με όλες τις τύψεις σου, απ΄ το χέρι να με πιάσεις,
και να μου σβήσεις κάθε κακία ποθητή,
και μια καρδιά που την προδώσαν ας κρεμάσεις.
Ο χρόνος φεύγει και μαζί του ο καιρός
φίλος πιστός μιας λησμονιάς που θα ξανάρθει
κι αν μείνει πάντα φίλος ποθητός,
στη θύμισή μου η παλιά αγάπη θα υπάρχει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
