| |
Την νύχτα ποιος να με παρηγορήσει
και ποια ποίηση να μ’ ερμηνέψει
καθώς τριγυρίζω στους κήπους
της καρδιάς σου
και ψάχνω να βρω τη θάλασσα
εκείνη.
Θέλω να βυθίσω το κορμί μου
σε βαθιά κι αδυσώπητα νερά
θέλω να ξεπλύνω κάθε μίασμα
που άφησε πάνω μου
η απανθρωπιά του κόσμου
θέλω να βυθιστώ σε
εκείνη τη θάλασσα.
Αχ , εκείνη η θάλασσα
πηγάζει απ’ των ματιών σου το μπλε
και χύνεται στης καρδιάς την αρτηρία
σαν σε μονόδρομο
με βγάζει μπρος την πόρτα σου
μεσάνυχτα
κι η φωνή σου
π’ ακούγεται απ’ το παράθυρο
πλημμυρίζει τις κατακόμβες τις ψυχής.
Τα δικά σου νερά
εκείνα τ’ απύθμενα, τα αδυσώπητα
λούζουν τα μαλλιά μου
κάτω απ’ το φεγγάρι
τα χείλη μου δυο δρόμοι
παράλληλοι
που όμως συναντιούνται
όταν εμφανίζεσαι εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
