| Σε έναν κόσμο στεγνό, ψάχνω για νερό.
Σαν όαση στην έρημο με τραβάει το ποτό.
Και μπερδεύομαι, χάνομαι.
Ξέρω ότι δεν είναι νερό.
Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω,
να ελπίζω. Και ορκίζομαι σε αυτό.
Η αυλαία πέφτει, τα όνειρα αρχίζουν,
οι σκιές παίρνουν μορφή. Και εγώ, αιθεροβατώ.
Παρακολουθώ το ίδιο έργο ξανά και ξανά.
Μέχρι τα φώτα να σβήσουν και να μείνω
μόνη μου. Εγώ και το σκοτάδι.
Και πάλι από την αρχή.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|