| |
Κοίτα τα μάτια μου
που 'ναι πλημμυρισμένα
από δάκρυα
στα μάγουλα δες πως κυλά
το δικό σου αίμα
κι η φωνή μου μιμείται
τη χροιά της δικής σου
φωνής.
Τον ουρανό τις νύχτες
κεντώ
μ' αστέρια που έκλεψα
απ' τα μάτια σου
καθώς εσύ κοιμόσουν
πλάι μου
σίγουρος για τα βήματα
και την τύχη σου
ενώ εγώ έτρεμα από φόβο.
Σ' είχα στης καρδιάς τα βάθη
κρυμμένο
ίσως πάντα υπήρχες εκεί
κι όμως σε αγνοούσα
κι όμως τάχα δεν σε ήξερα
και σε προσπερνούσα
κάθε που με καλημέριζες.
Και τώρα βρίσκομαι πνιγμένη
δέσμια της δικής μου καρδιάς
και δεν υπάρχει κανείς να με σώσει
είμαι αβοήθητη μπροστά σου
κι όμως μέσα μου
στα μύχια της πιο βαθιάς αγάπης
νιώθω ευτυχισμένη.
Είσαι το φως κι εγώ η σκιά σου
ακολουθώ πιστά τα βήματά σου
μην πέσεις , μην σκοντάψεις
κι ούτε να πληγωθείς
και στο σκοτάδι γίνομαι ένα
με την νύχτα
δεν με βλέπεις μα δε σ' εγκαταλείπω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
