| |
Απλώνω τα χέρια μου και μια αναγάλλιαση ξυπνάει
Και ξεχύνεται λάμπει στην οικουμένη βοηθάει
Κι αγκαλιάζει του πόθου μου τα μέρη
Σαν φώς σελήνης σαν δροσάτο αγέρι
Ξαστραφτει ο νούς μου που ακούω τα γέλια
Και στη ψυχής μου,μες στα κουρέλια
Φωτίζεται το διψασμένο μου σκοτάδι
Και τ'απόκρυφο μα λιγωμένο μου χάδι
Διαμιάντινα τα όνειρα που στα φέγγη σου πλαγιάζουν
Κι αν τα χαράματα λύνονται πάλι σου μοιάζουν
Σταλάζουν στα σπλάχνα μου αμάραντα τραγούδια
Μοσχοβολούν τριγύρω μου χιλιόπλουμα λουλούδια
Σκορπίζω τη ζάλη ετών ουρανών τα αιθέρια
Και στα ύψη πετάω μαζί με όλα τ'αστέρια
Εγώ που γνώρισα στην άλλη όχθη τον βαρκάρη
Κι είδα το μαύρο αχαιρούσιο μαργαριτάρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
