| |
Μέσα στους κύκλους του ποτού
Μαθαίνεις να ζεις βρε μοναξιά
Εκεί γυρνάς και σαν το πιω
Μεθας την δολια μου καρδιά
Κάθε που βραδιάζει την σκέψη την κρυφή
Σταγόνα την σταγόνα πόνο την κερνάς
Κι όλο χάνεται στης λήθης την σιωπή.
Περνούν οι ώρες μέσα στη νύχτα τη μουγγη
Και σαν ξημερώσει κι ήλιος ψηλά ανεβεί
Γίνεσαι αμάραντο λουλούδι
Που σα σε μυρισω την μοίρα μου ξανά
Στους δρόμους της φωτιάς γυροβολας
Κι όλο μεσα μου στοιχειώνεις
Κι όλο με παιδεύεις με γελάς .
Ο ένας κύκλος γίνεται δυο
Κι όλο ψάχνω την αιτία για να βρω
Το τι και πώς την σκέψη μου παιδεύει
Στη τελευταία γουλιά μου σταματώ
Κι η μοναξια στροφή βαρά, χορεύει.
Στα μέσα μου λείπει το εσύ και το εγώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
