| |
Σε μια γωνιά σε καρτερώ, να δω από πούθε θα 'ρθεις
και στο 'να χέρι μου κρατώ λουλούδι ανθισμένο...
Ήλιοι περνούν, πουλιά πετούν και άστρα τρεμοπαίζουν
και το φεγγάρι μια αδειανό και μία γεμισμένο...
Κι άμα θα δω καμιά σκιά το χέρι μου απλώνω,
για να χαρίσω μονομιάς το ρόδο που κρατάω...
Μα είναι σκια και χάνεται και τ' άνθος δεν τ' αφήνω
και στη γωνιά που κάθομαι, αλλού μετά κοιτάω...
Παλεύει η νύχτα με το φως, ο ήλιος το φεγγάρι
κι ένα απ' του ρόδου τα κεντριά το χέρι μου τρυπάει...
Κι όπως κοιτάζω την πληγή που όλο και ματώνει,
αισθάνομαι πως δίπλα μου κάτι με προσπερνάει...
Κι όσο οι μέρες χάνονται, ο φόβος μου φουντώνει
ότι αυτό που καρτερώ ποτέ του δε θα έρθει
κι αμα θα 'ρθει δε θα το δω γιατί πληγές κοιτάζω
θα πρεπει πρώτα στη ζωή εμένανε να βαζω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
