| |
Στη δύση πια του βίου του
ποιον ν΄ αποχαιρετήσει ;
Ήλιο, βουνά ή θάλασσα ;
Και τι να τους ζητήσει ;
Εάν εξομολογηθεί
για κάθε του αμαρτία
θα βρει η ψυχή του από αυτό
άραγε σωτηρία;
Ρίχνει στον κόσμο γύρω του
την υστερνή ματιά του
κι έρχονται μπρος του οι χαρές
οι πίκρες, τα όνειρά του
κι η άγρια περηφάνια του
ως τα γεράματά του
κι ας τέλεψαν από καιρό
τα μεροκάματά του.
Εάν για όσα έζησε
έχει μετανοήσει
αν τον ρωτήσεις ούτε αυτός
ξέρει να σου απαντήσει
νιώθει όμως ανακούφιση
παρ΄ όλα του τα λάθη
για το ότι καταλάγιασαν
μέσα του πια τα πάθη.
Στάθηκε, λέει, τυχερός
που η τύχη τον βοηθούσε
για ν΄ απολαύσει τα αγαθά
που αυτός επιζητούσε
και αν δεν ήταν ευλαβής
(γιατί δεν του πηγαίνει)
σεβόταν πάντοτε αυτό
που δεν καταλαβαίνει.
Η ζωή του είναι στο γέρμα της
ο ήλιος της βασιλεύει
προς υπερκόσμια αυλή
μα εκείνος δεν ζηλεύει
αυτούς που συνεχίζουνε
το οδοιπορικό του
τραβώντας τον ανήφορο
στο δρόμο το δικό του.
Φεύγει πολύ χαρούμενος
και όχι απελπισμένος
το χρέος του το έκανε
κι είναι ξαλαφρωμένος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
