| |
Πομπές φιλιών καίουν
Με κραυγαλέες ιαχές
Μελιστάλαχτες ρέουν
Στρωμένες παραφορές
Χορεύουν ψυχωμένες
Οι αγνές πανδαισίες
Φλογερά συμπληρωμένες
Οι γλυκές κουστωδίες
Παράταιροι δίπλα οι χρησμοί
Που ξέρουν την τόλμη να δαμάζουν
Προηγούνται καημοί απανωτοί
Και τους εκτροχιάζουν
Ρόδινο των ηδονών το χρώμα
Κι η μυρωδιά αναμοχλεύει
Γυμνό το μονάκριβο σώμα
Ξαφνικά γαληνεύει
Και τ'όνειρο ελεύθερα μπαίνει
Αργά στους όρμους των σκοταδιών
Δείχνει,αρμενίζει,σημαίνει
Τις κρίσιμες ώρες των καιρών
Ετοιμάζεται μεγάλο ταξίδι
Στρωμένα του μυαλού τα σκαλοπάτια
Το βήμα βιάζεται ήδη
Ανάκοπα σχηματίζονται μονοπάτια
Το καλοκαίρι αυτό πρέπει να δώσει
Μια ένταση ξεχασμένη
Το ποίημα τούτο εδώ θα τελειώσει
Μα η έκσταση μουρμουρίζοντας περιμένει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
