τουλαχιστο υπαρχει νερο ακομη.
η θαλασσα η απτη πεφτει μακρια καπως καποτε.
κι αν δεν επιβάλλεται η δουλεια επιβολλονται οι διακοπες σε αυτήν.
λεν στο πολυ αλατι κολυμπαει η μεδουσα.
αλλα κι αυτη για μηνα ιουλιο εθεαθη προωρα.
μα λεν παλι, αν δεν εκτιμησεις η εκτιμηση η ιδια θα προνοησει.
λοιπον αν ειναι να γλιτωσει η θαλασσα
ας γεμισει τσουχτρες ολον τον χρονο
μα απο τα σκουπιδια
πως θα φυλαχτει?
κατι θα βρει, αναμφισβητητα.
η πρωτη φραση εχει την ευθυνη για τις υπολοιπες.
ο ανθρωπος δεν σε αφηνει να μην σκεφτεις για πολυ.
και να μην συνεχισεις, διχως σκεψη
του ανεμου κοντρα να μην πας.
που κοντρα στην κοντρα παει; του πλασματος που λεγεται;
καλημερα παραυτα! εχει κατι καλο κι αυτό.το βλεπεις και δεν το αγνοεις.
να συνεχισει η σκεψη? κι ας το βουλωσει
η πηγαια αισθηση
προηγειται και αυτο,ουχι απο ευγενεια. τα αδυνατα εκανε δυνατα
και ο,τι γινεται να μην χρειαζεται μητε με το στανιο
να φαινεται.
ω αισθητη μου εσυ! σε καθε με καθε καιρο.
μα ποιος αποζηταει το καθαρο
και δεν κανει τιποτα γι αυτο;
μα και ποιος δεν γλυφει τον ιδρωτα του;
ως τρεχει στα χειλia σαν το αιμα του
και βρωμικος να'ναι στα φαρμακια
η αλμυρα κομπους λυνει
και βαστουν τα γκρεμνια μια λογικη ουσιωδη.
ποιος;
