| |
Άναρχη πνοή στην ακμή της
Ξεχειλίζει μέσα από την αγκάλη
Κι απάντεχα αφήνει την σπονδή της
Στο ζαλισμένο κεφάλι
Στα μάγια η ώρα λουσμένη
Τα τραγουδάκια του καλοκαιριού
Τα τραγουδάει φτερωμένη
Στη δροσιά του ολόαγνου γαλανού
Φυσάει ανάλαφρο μελτέμι
Φώς η ζωή σκορπίζει αστραφτερό
Η σάρκα μετέωρη σιγοτρέμει
Που βρήκε αγέρι βολικό
Και τώρα είμαι εγώ σαν ένας
Που πίνει πια όλο το φώς το σώμα μου
Νάμαι γαλήνιος σαν ο καθένας
Βάφομαι στο χρώμα μου
Με κρύβει ακόμα η αντοχή μου
Μα η ζωή πλημμύρισε βαθιά μου
Εδώ να μείνει η απαντοχή μου
Με τα κρυφά και τα πιο πιστά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
