| |
[I] ~ Στο δωμάτιο αντηχούσε μια ανατριχιαστική ησυχία.
Ήταν σκοτεινά,
Με ένα φωτάκι νυκτός να δίνει μια ελαφριά δόση λάμψης στο υπνοδωμάτιο.
Οι τοίχοι υμνούσαν εναν βουβό θρήνο,
Ενα βουβό ουρλιαχτό.
Σαν να ήθελαν να διαμαρτυρηθούν,
Σαν να ήθελαν να καλέσουν βοήθεια.
Ο ανεμιστήρας γύριζε αργά και ρυθμικά σε ολο το δωμάτιο,
Στεγνώνοντας έτσι τις σταγόνες στο έδαφος.
Υπήρχε γαλήνη πλέον.
Το πνεύμα που κατοικούσε ειχε σωπάσει.
Είχε ηρεμήσει.
Όλα είχαν φτιάξει πια.
Κανένας δεν βασανιζοταν και κανένας δεν έκλαιγε.
Όλα ήταν τέλεια και αρμονικά.
Οι παλμοί του άψυχου κορμιού είχαν πάψει να ακούγονται.
Η αναπνοή είχε πάψει να βγαίνει.
Το κρεβάτι ήταν βαρύ και μουσκεμενο,
Με ενα βαθύ βυσσινί πέπλο που καλυβε ενα μεγάλο μέρος του.
Το ένα χέρι κρεμόταν στον αέρα.
Η λεπίδα είχε ώρα που είχε πέσει στο έδαφος.
Το άλλο χέρι βρισκόταν τεντωμένο, με ανοιγμένη παλάμη, και έσταζε από την κόκκινη βιαιότητα αυτού του κόσμου.
Το μαξιλάρι ήταν μουσκεμενο απο τα δάκρυα.
Τα δάκρυα είχαν αναμιχθεί με τον ιδρώτα και θλίψη.
Το πρόσωπο είχε ξε κοκκινίσει, και είχε αρχίσει να χλωμιαζει,
Και να αφήνει την ζωή να ξεφεύγει απο τους πόρους του.
Το σώμα ήταν απλωμένο πάνω στο στρώμα,
σαν να το ειχαν πετάξει αυτοι που το χρησιμοποίησαν.
Ολα ήταν τέλεια.
Η μάχη είχε τελειώσει και ο νικητής είχε αναδειχτεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
