| |
Ακούγεται η σιωπή μετράει και μετριέται
Υπάρχει επαναλαμβάνεται,αλλάζει
Τέλος δεν έχει μα ούτε καταργιέται
Τη μοίρα μοιράζει,το χώμα ετοιμάζει
Ευαίσθητη ψυχή που αφηνει το χνάρι;
Σακάτισσα με τα κρέατα κρεμασμένα
Τα ύστερα πως να σηκώσει βάρη
Μουρμουρίζοντας λόγια τονισμένα
Εγώ που χαμογέλασα κάποτε στα πάθη
Από φόβο τυφλωμένος κι από θάμπος
Μια σιγαλιά πολύβουη μες στου καημού τα βάθη
Γυρεύω,που θα μου μοιάζει σάμπως
Τι κι αν έχω πια ξεφύγει απ το θνητό
Στο ύψος ενός ονείρου τελικού
Τα ξέχωρα δικά μου λιγο θ' αφουγκραστώ
Κι ύστερα θα νιώσω το κόσμο του λυτρωμού
Θα θυμηθώ μια μέρα να σου φωνάξω
Αρχόντισσα καρδιά μου μαζεύομαι κοντά σου
Ξέρω που θα κινηθώ και που θα την αράξω
Ρίχνομαι και πέφτω, μες στην ποδιά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
