| |
| | Το τέλος μιας ξεχωριστής φιλίας |  | | |
Και να που πάλι μείναμε οι δύο μας βρε Ελένη...
το ένιωθα πως έφτανε σιγά σιγά το τέλος...
το βλεπα κάτι άλλαζε... τώρα για μένα μένει
να κλάψω μόνη, αθόρυβα, στης μοναξιά το έλος....
Ήρθε σαν ένας άγγελος για λίγο στη ζωή μου
και έφερε τόση χαρά, μόνο χαρά θυμάμαι...
κι αν τώρα αποφάσισε πως δεν μπορεί μαζί μου...
το σέβομαι... μα δεν μπορώ να πω πως δεν λυπάμαι....
Νιώθω ένα βάρος στη ψυχή και στην καρδιά μου πόνο...
ήξερα πως θα τέλειωνε...πρέπει να το δεχτώ...
μα είναι τόσο δύσκολο... το σκέφτομαι και λιώνω...
έχασα την φιλία του...πως να τ' αποδεχτώ..
Τον ένιωθα σαν αδερφό, πιότερο από φίλο...
και πάντα είχα έννοια μου να είν' αυτός καλά...
οι γέφυρες γκρεμίστηκαν, μήνυμα δεν θα στείλω...
κι εύχομαι η απουσία μου αυτόν να μην χαλά....
Δεν θέλω να πικραίνεται, δεν θέλω να λυπάται...
δεν θέλω γι' άλλα δάκρυα να είμαι αφορμή...
να ρίχνει ένα χαμόγελο όποτε με θυμάται,
κι εγώ θα έχω συντροφιά την κάθε μας στιγμή...
Για μένα ήταν όμορφο αυτό μας το ταξίδι,
και ξέρω για το τέλος του πως φταίω μόνο εγώ...
λυπάμαι που τον πίκρανα, μα δεν ήταν παιχνίδι,
ένοιωθα τόσο όμορφα όταν ήταν εδώ...
Τέλειωσαν τα μηνύματα... τέλος οι "καλημέρες"...
κι όλα όσα μου μάθαινε θα μείνουνε στη μέση...
τελείωσαν κι οι όμορφες ξεχωριστές Δευτέρες...
οι μέρες θα 'ναι ίδιες... καμιά δεν θα μ'αρέσει...
Κλαίει Ελένη μου η καρδιά... έχασ' ένα κομμάτι...
αγαπημένο, ακριβό... τόσο μοναδικό...
μα έτσι είναι η ζωή... είν' ένα μονοπάτι...
άλλωτε είναι δύσβατο κι άλλωτε μαγικό...
Εκείνος τώρα έφυγε... μακάρι να 'ταν ψέμα...
μακάρι γνώμη ν' άλλαζε... να το ξανασκεφτόταν...
αλλά ελπίδες δεν κρατώ... κουράστηκε με μένα...
και θα 'φευγε πιο γρήγορα εάν δεν με λυπόταν...
Και το 'νιωθα... οι λέξεις του πια ήταν μετρημένες...
δεν ειμαι βλακας... τό 'βλεπα πως είχε κουραστεί...
μα προσπαθούσα οι μέρες μας να είν' ευτυχισμένες...
και ιστορίες ξέθαβα που είχαν ξεχαστεί...
Ήθελα μόνο να γελά και να περνά ωραία..
να ξέρει ότι είμαι εδώ σε μένα ν' ακουμπήσει...
κι οι δυο μας να χαιρόμαστε που κάναμε παρέα...
μα η τόση αγάπη έγινε αιτία να μ' αφήσει...
Μα αν έλεγα δεν σ' αγαπώ θα ήταν ένα ψέμα,
μονάχα αλήθειες ήθελα μ' αυτόν να μοιραστώ...
μα εκεινος δεν κατάλαβε... αυτό είναι το θέμα...
πως ήταν η αγάπη μου κάτι ξεχωριστό...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ πάντα θα του χρωστάω...
και δεν πειράζει οι δρόμοι μας αν είναι χωριστά...
θα 'χει μια θέση στην καρδιά... μ' αυτούς που αγαπάω...
για κεινον θα προσεύχομαι στην Παναγιά μπροστά...
04.08.2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Δεν έχει σημασία | | | |
|
Angel of Light
04-08-2019 @ 17:52 | Φιλοι μου δεν είμαι καλά σήμερα... ::sad.::
Υποθέτω αυτό είναι το τελευταίο ποίημα που ανεβάζω... δεν έχει πια νόημα για μένα να συνεχίσω να γράφω... ::sad.:: ::sad.:: | | Euler2
04-08-2019 @ 18:21 | Συνεχισε να γραφεις και να εκφραζεσαι, θα ερθουν ανθισμενες μερες!!!!
Κουραγιο!!!!!!!!! | | Μάριος Μαρμάρου
04-08-2019 @ 19:33 | Εξαιρετικό ποίημα αλλά κι εξαιρετικά λανθασμένη απόφαση.
Όλα περνάνε, θα το δεις... | | Μάϊκ Χίτζ
04-08-2019 @ 23:07 | Κατάθεση της ψυχής σου !!!
Συμφωνώ όμως με τις δυο προηγούμενες απόψεις.
Συνέχισε να γράφεις.
::hug.:: ::smile.:: ::hug.::
https://www.youtube.com/watch?v=un1MEvR50tk | | malkon64
05-08-2019 @ 14:38 | Έξοχο ................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ
05-08-2019 @ 19:22 | Όχι, μη σταματήσεις...γράφεις τόσο όμορφα...διάβασα και προηγούμενά σου... η γραφή είναι λύτρωση πολλές φορές και κάτι μου λέει ότι αυτό το ξέρεις... | | Γιάννης Κατράκης
05-08-2019 @ 21:25 | Εύχιμαι να μην σταματήσεις ...να γράφεις
Δυστηχώς η κακές στιγμές είναι κομμάτι της ζωής μας
Τέλειωσαν τα μηνύματα... τέλος οι "καλημέρες"...
κι όλα όσα μου μάθαινε θα μείνουνε στη μέση...
τελείωσαν κι οι όμορφες ξεχωριστές Δευτέρες...
οι μέρες θα 'ναι ίδιες... καμιά δεν θα μ'αρέσει...
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
