| |
Μικρό μου κι αδόξαστο
φεγγάρι
τις νύχτες στέκεσαι θλιμμένο και μισό
μάτια σπουδαία δε σε κοιτάνε
κι ας είσαι βαθιά ποιητικό.
Μικρό μου κι αδόξαστο
φεγγάρι
που πάνω απ' τη θάλασσα δεσπόζεις
αγναντεύοντας τα δαρμένα
απ' το Βαρδάρη κύματά της
πες μου τα βήματά του
σε ποιους δρόμους χάνονται
και σε ποιες νύχτες σβήνει
το χαμόγελό του.
Μίλα μου μικρό φεγγάρι
πες μου δυο λόγια
για 'κεινα τα μπλε μάτια
π΄αγαπώ
ποιους ορίζοντες ψάχνουν
και ποια ανείπωτα όνειρα
τους κλέβουν τη χαρά.
Μίλα μου μικρό φεγγάρι
εσύ μονάχα ξέρεις
αυτά τα μάτια πως πονούν
κι αν κάποιο δάκρυ
λυτρώνεται για 'μένα
πες μου φεγγάρι
έχουν ποτέ τα μάτια αυτά
κοιτάξει άλλη
όπως κοιτούν εμένα;
Λυπήσου με , μικρό κι αδόξαστο
φεγγάρι
εγώ πάντα αναγνώριζα τη μαγεία σου
και τον έρωτα που χαλά
την ολότητά σου
πες μου φεγγαράκι
τάχα υποφέρει κι εκείνος όπως εγώ
ή μονάχη βαδίζω πάλι
στα μονοπάτια της αγάπης ;
Περνάω από τα μέρη που ήμασταν μαζί
τα πόδια νιώθω τσακισμένα να ματώνουν
όλα φωνάζουν την παρουσία του
κι είν' η καρδιά μου μικρή
πως ν' αντέξει να συλλαβίζει
τ' όνομά του σε γυμνούς δρόμους ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
