| |
Συμπονώντας το μόλυσμα
Αυτή είναι η αφορμή
Αλλά ζαπίζω και πάω
Την αγνότητα να βρώ
Παράπονο,παράπονο
Που δεν ξεφεύγω απ’ τα γκρεμνά
Αυτός είναι ο δικός μου τόπος
Μένω στην απεραντοσύνη
Κι αντικρούζω έναν ήλιο καταλύτη
Τραγουδώντας στον ίσκιο μιας αγάπης
Είναι εύκολη η υπερβολή
Μα κρατιέται στη μέση
Γυρεύω,γίνομαι
Να φτερουγίζουν οι σαΐτες μου
Κύματα,αχτίνες
Η ανησυχία μου το ίδιο
Είναι τόσο βιαστική
Δεν είμαι μόνος
Χίλιες εικόνες σμίγουν μαζί μου
Πληθαίνει το φώς μου
Γελάει η ζωή
Ζηλεύει το χρυσάφι
Εύφορη απαντοχή
Αναλυμένη στο ανάστημά μου
Ακόμη μια λέξη
Ή μήπως πρέπει να τρέμω
Ολοένα ολοένα
Υπάρχω λέω
Εδώ ειδεμή κι αλλού
Δεν είναι φανερό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
