| |
| | Ο λαγός, η χελώνα και του μπογιατζή ο κόπανος |  | | | τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται | | |
Ο ΛΑΓΟΣ, Η ΧΕΛΩΝΑ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΠΟΓΙΑΤΖΗ Ο ΚΟΠΑΝΟΣ
Ήταν μια φορά και έναν καιρό
ένας καλοσυνάτος ταχυδρόμος
που δούλευε σε ένα ταχυδρομείο της Αθήνας
και μοίραζε τα γράμματα των πολιτών στα σπίτια
όπως κάνουν άλλωστε και όλοι οι ταχυδρόμοι.
Τον έλεγαν Γιωργάκη και κάθε πρωΐ ξυπνούσε στις 5:30
για να πάει στη δουλειά του, να μοιράσει την αλληλογραφία.
Στο ταχυδρομείο είχε πολλούς καλούς συναδέλφους
κάποιοι εξ αυτών, ήταν γυναίκες και μάλιστα πολύ όμορφες.
Δούλευε σε συνεργασία με κάποιον άλλο ταχυδρόμο
που εξυπηρετούσαν από κοινού, μια μεγάλη συνοικία.
Ο συνάδελφός του ήταν παντρεμένος, με δύο παιδιά
έχει πάρει μια πολύ-πολύ όμορφη γυναίκα.
Όμως δεν του έφτανε μόνο αυτή και ξενοκοιτούσε
τις ωραίες συναδέλφους στο ταχυδρομείο.
Είχε κάνει πολλές γνωριμίες και ήταν φίλος με δύο από αυτές.
Ο Γιωργάκης δεν είχε ποτέ του ερωτική σύντροφο
ήταν φτωχός και μόνος, όλα τα χρόνια της ζωής του, χωρίς φίλους
και δεν είχε ποτέ του ως τώρα, τη δυνατότητα να κάνει οικογένεια.
Ήταν πάντα σκυφτός, λιγομίλητος, έκανε τη δουλειά του
χωρίς ποτέ να ενοχλεί κανέναν άλλο και χωρίς να προκαλεί
το παραμικρό πρόβλημα στους συναδέλφους του.
Κάποια όμως από τις κοπέλες εκείνες, γύρισε μια μέρα
να τον κοιτάξει, και του είπε μια πολύ-πολύ τρυφερή καλημέρα.
Ο Γιωργάκης τα έχασε, άρχισε να βλέπει παντού αστεράκια
και καρδούλες γιατί είχε ερωτευτεί τη συνάδελφό του.
Προσπάθησε να την πλησιάσει, να της μιλήσει
για τα όμορφα αισθήματά του, ώστε να τον αγαπήσει κι εκείνη
όμως μάταια, γιατί μόλις η κοπελιά έμαθε για την κακή
οικονομική του κατάσταση, σταμάτησε να του λέει καλημέρα
και να τον κοιτάζει στα μάτια, με τον ίδιο γλυκό τρόπο.
Ως εκ του θαύματος η κοπέλα αυτή, ήταν η μία εκ των δύο
φίλων που γνώριζε καλά ο συνάδελφός του, ο παντρεμένος.
Επιχείρησε λοιπόν ο Γιωργάκης, να πείσει τον συνάδελφό του
να μεσολαβήσει, ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον
της κοπέλας εκείνης που αγαπούσε τόσο πολύ.
Και πραγματικά, ο συνάδελφός του μεσολάβησε και μίλησε
στην κοπέλα, όχι όμως για τα ειλικρινή αισθήματα του Γιωργάκη
αλλά για το ερωτικό ενδιαφέρον που ο ίδιος έτρεφε, για εκείνη.
Ο άνθρωπος αυτός, ήταν αρκετά ελκυστικός, γνώριζε πολλά
και ωραία πράγματα για τις γυναίκες, είχε πολλές ερωτικές
εμπειρίες στη ζωή του, και τελικά παντρεύτηκε εκείνη
που πραγματικά επιθυμούσε και που ο ίδιος είχε επιλέξει.
Επίσης, ήταν αρκετά πλούσιος, με μεγάλη ακίνητη περιουσία
και μπορούσε να συντηρεί άνετα, την οικογένειά του.
Την επόμενη μέρα, ήρθαν στη δουλειά μαζί, εκείνος κι εκείνη
και βρήκαν στο γραφείο, όπως πάντα, τον Γιωργάκη να εργάζεται
σκυμμένος ανάμεσα σε στoίβες γράμματα και επιστολές.
Του ανακοίνωσαν λοιπόν, πως διατηρούν ερωτική σχέση
και φυσικά ο συνάδελφός του, μια εξωσυζυγική σχέση
εφόσον ήταν και θα παρέμενε παντρεμένος, με την όμορφη
σύζυγό του, για να γεράσει μαζί της και να μεγαλώσουν
χαρούμενοι και ευτυχισμένοι τα παιδάκια τους.
Ζήτησαν λοιπόν, από τον φουκαριάρη τον Γιωργάκη
να μην ανακοινώσει απολύτως τίποτα, σε κανέναν άλλο
συνάδελφό τους, μιας και το μυστικό τους, θα μπορούσε
να τινάξει στον αέρα, τα θεμέλια της ευτυχισμένης οικογένειας
που είχε δημιουργήσει ο φίλος και συνάδελφός του.
Ο Γιωργάκης απάντησε θετικά, αλλά μέσα του βαθιά έκλαιγε.
Βούρκωσαν τα μάτια του και πριν προλάβει να εμφανιστεί
το πρώτο του δάκρυ, είχε με φόρα πεταχτεί από τη θέση του
κι έτρεξε με πολύ μεγάλη ταχύτητα, για το αποχωρητήριο.
Έκλαιγε και έκλαιγε και έκλαιγε για ώρες.
Οι συνάδελφοί του άρχισαν να ανησυχούν και τον έψαχναν
παντού, πίστεψαν ότι κάτι σοβαρό είχε πάθει και μάταια
προσπαθούσαν να εντοπίσουν το στίγμα του.
Μέχρι που κάποια στιγμή ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά τους
ο Γιωργάκης, με τα μάτια κατακόκκινα από το κλάμα
πρησμένος στα μάγουλα, γεμάτος ιδρώτες σε όλο του το κορμί
και από τις τρύπιες του τσέπες, έπεφταν σα βροχή τα υγραμένα
χαρτομάντηλα, με τα οποία τόσες πολλές ώρες, σκούπιζε
τα δάκρυα από τα κλαμένα του μάτια.
Ανακοίνωσε λοιπόν, σε όλους τους συναδέλφους του
που πάσχιζαν να τον βρουν, πως του έτυχε ξαφνικά κάτι
πολύ-πολύ σοβαρό και θα έπρεπε να αποχωρίσει από τη δουλειά.
Μάζεψε στα γρήγορα, όλα τα πράγματά του και έφυγε σιωπηλά
έτσι όπως ξεκίνησε να εργάζεται στο ταχυδρομείο.
Έκτοτε, κανείς δεν έμαθε τι απόγινε, τα ίχνη του χάθηκαν.
Όσοι κι αν προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή μαζί του
δεν τα κατάφεραν κι έτσι δε θα μάθουμε κι εμείς ποτέ
αν ο Γιωργάκης υπάρχει κάπου ακόμα ή αυτοκτόνησε
μετά την ερωτική απογοήτευση που δέχτηκε στο ταχυδρομείο.
Ο συνάδελφός του και συνεργάτης του, ζει ακόμα ευτυχισμένος
μεγαλώνοντας χαρούμενος τα παιδάκια του, με τη σύζυγό του
αλλά και την ερωμένη του από το ταχυδρομείο.
Κι έτσι ζήσανε αυτοί καλά, μα ο Γιωργάκης πολύ-πολύ χειρότερα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
kin
18-08-2006 @ 12:52 | Γιώργο να σου πω την αλήθεια, για τον λαγό και την χελώνα δεν ξέρω, αλλά πάντως ο κόπανος τσίμπησε...
::laugh.:: | | kin
18-08-2006 @ 12:58 | Μου αρεσουν παντως εκεινοι οι μαγκες με "αποψη" που λενε...
"Τα ποιηματα δεν ειναι για να χρησημοποιουνται για προσωπικες επιθεσεις, κι αν δω κανεναν να το κανει, τοτε θα γραψω ποιημα να τον κανω ρομπα!"
Θυμασαι ρε Γιωργη?
Ε καλα μωρε, βασικα το παιδι εννοουσε...
"Τα ποιηματα δεν ειναι για να χρησημοποιουνται για προσωπικες επιθεσεις κατα της κολητης μου,, κι αν δω κανεναν να το κανει, τοτε θα γραψω ποιημα να τον κανω ρομπα!"
Και βεβαια επισης εννοουσε, οτι ο ιδιος ως Θεος και υπερτατος κριτης ολων, δικαιουτε να κανει οτι θελει...
Τα αποτελεσματα εις την λιστα...
::smile.:: | | kin
18-08-2006 @ 13:08 | Στο μεταξυ ρε Γιωργη, να σου πω κατι ιστοριες για κατι ιντερνετικους "μαγκες"....
Τους συναντας που λες εκτος ιντερνετ και τι κατινες τους λες, τι οτι η κολητη τους ειναι αρωστη, τι αλλο θες και αυτοι τιποτα, την μουγκα, ουτε ενα "μα" ρε παιδακι μου για τα ματια του κοσμου...
Να ετσι απλα να ρωτησουν ενα "μα γιατι το λες αυτο?"
Για τοσο μαγκες μιλαμε δηλαδη....
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | | libertad
18-08-2006 @ 15:29 | Κάθε φορά που θέλω να σχολιάσω κάτι δικό σου καινούριο, καταλήγω να μην ξέρω τι να πω! Έχεις φοβερή γραφή, φοβερή αισθητική! Κι όσο για την Αθήνα...κάποια στιγμή...που ξέρεις... ::wink.:: Καλό βράδυ! | | agrampeli
19-08-2006 @ 03:59 | πολύ ωραίο τό μόνο εύχομαι νά είναι τής φαντασίας γιατί εγω άρχισα καί τόν σκέφτομαι τόν φτοχό τον ταχυδρόμο | | "μαριαννάκι!"
19-08-2006 @ 04:44 | Κοκκινοσκουφάκι μου.. ::cry.:: ::cry.:: ::love.:: | | xazoula
23-08-2006 @ 15:48 | δεν ξερω αν ειναι δικη σου ιστορια ή καποιου φιλου σου ή αν ειναι φανταστικη αλλα αν εκεινη διαλεξε εναν μονο για τα λεφτα του σιγουρα ειναι μια γυναικα που δεν εχει αισθηματα και αγαπαει με την τσεπη.αρα αυτος ειναι που της αξιζει.ο γιωργακης επειδη ειναι καλος θα βρει την αληθινη αγαπη καποτε γιατι του αξιζει ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | | Γιώργος_Κ
23-08-2006 @ 22:26 | ...κανένα παραμύθι δεν είναι αληθινό, όμως απο κάθε παραμύθι αντλούμε το επιμύθιο, την κεντρική ιδέα του μύθου, τη γεύση αυτή που μας αφήνει στο τελείωμά του, προκειμένου να διδακτούμε απο την ιστορία του...! Καλημέρα και σ'ευχαριστώ! ::blush.:: | | Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
07-10-2008 @ 11:19 | Πολύ όμορφα γράφεις....
http://www.youtube.com/watch?v=dxxd_v8X8s4 | | Γιώργος_Κ
07-10-2008 @ 11:20 | ευχαριστώ Χρύσα! ::kiss.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-10-2008 @ 13:59 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
