| |
Το ανάβλεμα στυλώνω
Το λάμψιμο σου γέρνεις
Στο κορμί σου απλώνω
Και νού και βλέψη παίρνεις
Ο έρωτας με κρίνει
Που δεν έχω πνοή στα στήθια
Παραστάτης πια μου εγίνη
Από μένα αχώριστος αλήθεια
Καλορίζικη στη διαλεξιά μου
Γυναίκα πρώτη εσύ θεά
Φεγγογέλατη στη συντροφιά μου
Κόρη χρυσή που ροβολά
Σαν άντρας σου για δαύτο
Προστάτης που καλοτυχίζω
Μ'αναγάλλιασην αστράφτω
Και μιας ζωής το όνειρο κερδίζω
Στης άνοιξης σου τη γλύκα τη φαιδρή
Βαθιά μεσα θα βουτήσω
Στο φώς της ίριδας μορφή αγγελική
Εσύ θα φέξεις για να σε ζωγραφίσω
Τριαντάφηλλα και γιούλια δεν θα βάλω
Είσαι και χωρίς τους ομορφοκαμωμένη
Άνθος κι εσύ μικρό μα και μεγάλο
Να το μυρίσει ολάκερη η οικουμένη
Με παρασέρνει ο αγέρας σου θεά
Νιώθει οπου αρμός στο μυστικό μου σώμα
Ζαλιστικό το φλόγινο του χρώμα
Που ως το μεδούλι μέσα μου περνά
Αίμα αναπάντεχο λαχτάρας πορφυρίζει
Θεριεύει αμολόγητο σα ρέμα που ξυπνά
Στο ταίριασμα πρωτόγονο ας σπάσει τα δεσμά
Γυμνή η δύναμή του με πλημμυρίζει
Βουερό ακούγεται της καρδιάς το μένος
Κι όλο,όλα πια γυρεύουν ν'ανεβούν
Στο θεϊκόν αγκάλιασμα ανεμπόδιστα μεθούν
Κι αντιβογκάει ο στοχασμός μου λυτρωμένος
Αχόρταστο το προαιώνιο όπου φουσκώνει
Κι η μοίρα μου ως τα τρίσβαθα δικη σου
Απ τα θεμέλια να την πάρεις στα αιθέρια μαζί σου
Η αθάνατη τροχιά σου ξέχειλη να τη ζώνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
