| |
Λατρεία μου τις καρδιές και τις ψυχές δεν τις ελέγχουμε, νομίζουμε πως έχουμε λόγο στις αποφάσεις τους μα έρμαια είμαστε της καταιγίδας που τις κατακλύζει.
Μοιραίε μου άγγελε δεν θα βρω λέξεις να σε περιγράψω, σίγουρα όχι τέλεια, άθραυστη, μάλλον μία τραυματισμένη ύπαρξη που θέλησα να προστατεύσω και δεν τα κατάφερα.
Δεν είχα φτερά να αγκαλιάσω τα σύννεφα, να κρύψω τ’ άστρα στις παλάμες μου και στα στήθη σου να τα φέρω να σου κρατήσουν συντροφιά, θέλησα καμβά της ζωής σου να κάνω το σώμα μου αλλά δεν έπιασε η μελάνη.
Τώρα όσο και αν προσπαθώ έσβησε για πάντα η φλόγα απ’ τα μάτια σου, είμαι ένας ξεχασμένος έρωτας που πήρε τη θέση του στη ραστώνη των αναμνήσεων σου με την ελπίδα πως που και που θα σε κάνουν να σχηματίζεις αυτό το αδιόρατο χαμόγελο που κανείς δεν θα κατανοεί αλλά εγώ θα νιώθω.
Δέξου το μικρή μου πως ακόμα δεν αντέχω να με αντικρύζεις με κενό βλέμμα, δίχως να αισθάνομαι τη πύρινη ματιά σου στα κενά του χρόνου που καθορίζουν τις στιγμές μας και κάνουν τον κόσμο να μοιάζει τόσο μικρός και αφελής.
Είμαι αυτοκράτορας ενός κόσμου μαγικού, δίχως ίχνος ντροπής, βασιλιάς δύο ψυχών που κάποτε αποφάσισαν να αφεθούν σε ένα έρωτα και απόψε κατέβασαν ιστία και παραδόθηκαν στον καιρό. Θα μου λείψεις, το ξέρεις πως θα μου λείψεις, και εγώ, άλλος ένας ηττημένος στο πεδίο του έρωτα, θα συρθώ στη πιο σκοτεινή γωνία, κρυμμένος από τα αδιάκριτα μάτια, και τις πληγές μου θα φροντίσω μέχρι να μπορώ τη θέση μου να ξαναπάρω στη κοινωνία των ελεύθερων.
Έως τότε θα είμαι μία λαβωμένη ύπαρξη χωρίς χρόνο ίασης και δίχως συνταγή επιστροφής, ελπίζοντας πως κάποτε θα νιώσω ξανά εκείνο το τσίγκλισμα μέσα μου που με έκανε να σε πολιορκήσω.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή σε αποχαιρετώ ακριβοθώρητε έρωτα μου, μείνε ασφαλής σε τούτο το μικρό δωμάτιο στο πίσω μέρος της ζωής μου μέχρι να μπορώ να σε χαίρομαι στα φανερά δίχως την αίσθηση του πόνου ενός ανολοκλήρωτου έρωτα που έσβησε σαν το κύμα στη στεριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
